LIEF

 METGEZEL

Dit jaar is het precies 10 jaar geleden dat mijn trouwe metgezel in mijn leven kwam. Op een zeer donker moment in mijn leven stapte hij blijmoedig de drempel over, kwam, zag overwon en overspoelde mij met liefde. Ik heb het uiteraard over Alvin, mijn roodharige kater.

Het was een bijzonder moment, ik kwam Nico (oude vriend van de familie) die niet erg ver bij mij vandaan woonde tegen. Het was koud want begin Januari maar we namen toch even de tijd om te kletsen. Hij was, net als ik, een kattenliefhebber en had er meerdere. Ik had er op dat moment geen, mijn kat was pakweg een jaar ervoor overleden en ik was er nog niet aan toe, dacht ik. Nico vertelde over een aanloper een rode kat die hij Alvin had genoemd. Hij vroeg aan mij of ik hem niet wilde want ja 4 katten was wel wat veel. Ik wimpelde het af, ik vond het wel lekker zo. Maar ja, een mens kan snel veranderen. "s avonds had ik het idee dat ik iets zag bewegen richting keuken en eigenlijk had ik dat al een paar dagen, ook had ik wat muizenkeutels gevonden. Ik besloot de gemeente te bellen en om een expert te laten kijken. Deze kon al snel en kwam tot een simpele conclusie. Ach meneer, dit is een plaag, ja gif helpt wel maar dat duurt wel effe, het meest effectief is natuurlijk wel een kat nemen, ben je er zo van af. Ik keek de man aan en dacht gelijk...Nico bellen. Zo gezegd, zo gedaan en nog dezelfde dag verhuisde Alvin van Nico naar mij. Nico vertelde erbij dat hij een tag om had gehad en dat daar een adres op stond, Nico was daar twee keer geweest maar er was niemand thuis of er deed niemand open. 

Alvin bleek de makkelijkste kat die ook ooit had gehad. Nat eten BLEH, ik wil alleen droge brokjes. Muizen, daar maak ik meteen korte metten mee.  Alvin en ik waren ons er niet van bewust dat zijn komst een nieuwe periode in mijn leven inluidde. Een maand of 7 ervoor was mijn moeder overleden en langzaam kwam bij mij het besef dat ik nu ook dichter bij mijn werk kon gaan wonen, nu was ik elke dag 2 uur onderweg vv. Het zoeken naar een huis, op het moment van een diepe recessie en een all time low voor huizenprijzen ging zo voorspoedig dat we al in de herfstvakantie naar ons nieuwe onderkomen in Beverwijk  konden verhuizen. Alvin 2 dagen eerder dan ik. 

Hij was er meteen thuis en toen het kattenluik in de keukendeur werd geplaatst was meneer de blijste kat ooit en meteen de schrik van de buurt. Hij verdedigt de tuin met klauw en tand en dat was te merken ook.

In de corona tijd was het voor katten ook niet makkelijk kennelijk en op een ochtend kwam ik beneden en zag ik dat Alvin niet in zijn hum was,  bij nader onderzoek bleek dat hij een haal over zijn kop had en een wond aan de zijkant van zijn lijf. Tja dan maar een afspraak bij de dierenarts. Dat zorgde nog wel even voor een verrassing. Fysiek was hij in orde, met wat zalf zouden de wonden wel helen. Alleen tja van wie was hij nou. Alvin bleek gechipt en om te beginnen al vijf jaar ouder dan ik dacht. Daarnaast was hij als vermist opgegeven zo'n tien jaar geleden dus de arts moest wel even contact opnemen met de oude eigenaar. Uiteraard was ik met stomheid geslagen en wachtte ons een paar spannende dagen. Helaas kon ik het niet aan meer aan Nico vragen, die was inmiddels overleden. Na het weekend belde de arts met de verlossende mededeling. Er was na drie keer bellen geen contact met de oude eigenaar geweest dus was Alvin nu van mij en werd hij ook overgeschreven in het chip register. U begrijpt, het was feest in huize Remo. Maar ja, nu is er wel soms wel een licht gevoel van onbehagen en angst. Het mannetje wordt wel een beetje oud ineens....

Ik hou u op de hoogte.

Update: Het mannetje werd ineens oud en besloot op zaterdag 7 oktober 2023 dat het wel genoeg was. Hij heeft een mooi plekje in zijn geliefde tuin uitgezocht en is aan een hartstilstand overleden. Hij is gecremeerd en uitgestrooid over zee, de vrijheid tegemoet.