Eenzaam, maar niet alleen.
Kent u die uitdrukking? Het is nu 15 dagen geleden dat een deel van mijn dagelijks leven ineens veranderde door de toch plotse dood van Alvin, mijn innig geliefde kat.
Dagen van thuiskomen zonder knuffel, zonder mauw, zonder op mijn schoot liggen of zonder een kort aandringen om even samen op bed te gaan liggen. Het huis leeg en koud. Eigenlijk moet ik aan een leeg huis wennen en dat huis ook aan mij.
Daarom moest ik denken aan deze uitspraak van wijlen koningin Wilhelmina, die zij ook als titel van haar boek gebruikte.
Ik heb best een druk leven en zeker in de dagen na zijn overlijden waren het drukke dagen met de geplande verbouwing van de badkamer en boordevol afspraken zodat ik pas 's avonds laat thuis kwam. Toch overviel die stilte je dan. Ook komt het regelmatig voor dat ik een object (een schoen, een klein tafeltje) aanzie voor Alvin met meteen de wetenschap dat dat niet kan.
Kortom ik mis hem erg en dat zal langzaam moeten slijten. Rouwen is iets dat voor iedereen anders is en helaas moet ik zeggen dat het iets is waar ik al zeer regelmatig mee te maken heb gehad. Toch bestaat er geen blauwdruk voor dus laat ik het maar over mij heen komen.
Het maakt het leven ineens iets eenzamer ook al ben ik niet alleen met veel liefdevolle mensen om mij heen, misschien dat ik daarom de uitspraak ineens beter begrijp.
Alvin is ondertussen gecremeerd en zal worden uitgestrooid over zee. Hij was nu eenmaal erg graag buiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten