De kast serie #12
Vanuit de kast komt ditmaal een herinnering aan mijn vijftigste verjaardag, nu precies 15 jaar geleden.
Mijn familieleden zijn daar lang mee bezig geweest, zonder mijn medeweten, en hebben een fantastisch feest georganiseerd met allemaal mensen die ik door de jaren heen heb leren kennen en op een plaats die veel voor ons betekende vanuit de familiehistorie. Het enige dat jammer was is dat mijn vader het niet meer mocht meebeleven. Hij was er net anderhalf jaar voor gestorven. Het leuke was wel dat er door een aantal van ons nadat het feest was afgelopen bij mij thuis werd doorgefeest tot in de vroege uurtjes en daarna de bank een fijne plek was om je roes uit te slapen.
Als ik naar de mensen kijk die er toen waren moet ik constateren dat ik er veel niet op het feest van 65 jaar zou kunnen uitnodigen als ik dat al gegeven zou hebben.
Goed terug naar de kast.
Het gaat namelijk om iets anders, ik heb de gewoonte ontwikkeld om niet uit te delen op mijn werk als ik verjaar, het kost een hoop geld en dat geef ik liever aan een goed doel. Maar bij sommige data maak ik een uitzondering.
In 2009 werkte ik net een jaar bij mijn huidige werkgever en had het daar erg naar mijn zin. Fijne sfeer, fijne collega's en toendertijd een prachtige locatie waar ik graag werkte.
Ik had een groot aantal jaar op de Haarlemmerdijk in Amsterdam gewoond voordat ik in 1991 in de Pieter Vlamingstraat kwam wonen. Soms ging ik nog wel eens terug naar de dijk meestal voor deze winkel
Als je in de etalage keek liep het water al uit je mond, zo lekker zag jet er allemaal uit.
Om te vieren dat ik 50 jaar werd en dus ook al 50 jaar Amsterdammer had ik de Amsterdamse paaltjes laten maken van solide melk chocolade.
Elke collega kon er één pakken, wellicht ook wel twee, ik had er genoeg, en zo kennis maken met deze top chocolade en toasten op mijn dag.
Een lieve collega Nederlands had een aantal leerlingen feestelijke tekeningen laten maken en de slingers opgehangen in mijn klas.
Het doosje in de kast is leeg maar als ik het zie en oppak dan zie ik weer de klas voor me, het grote stopbord met 50 erop en dan verzink ik even in die herinnering.
De lieve collega is al jaren weg, de bakkerij van Beune is al jaren gesloten. Maar deze tastbare herinneringen maken voor mij de kast zo waardevol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten