Den Dries

 In Memoriam Dries van Agt

In 1975 mocht ik nog niet stemmen, ik was 16 jaar en volgde wel de politiek. Ik snapte nog niet alles, vooral niet de achtergronden maar ik vond het wel spannend en met name de verkiezingen van 1977. Het hoofdkwartier van D66 was indertijd in het West-Indisch huis aan de Haarlemmerstraat en de winkel waar ik werkte verkocht de handdoeken en theedoeken aan de uitbaters dus ik moest daar af en toe een pakje brengen en zag daar dan wel eens kopstukken lopen.

De grote drie van de politiek waren indertijd Hans Wiegel, Joop den Uyl en Andries van Agt. op enige afstand gevolgd daar Jan Terlouw.

De uitspraken zoals Sinterklaas bestaat, hij zit daar achter de tafel vlogen je om de oren. Er werd behoorlijk gepolariseerd maar op een nette manier als we er nu op terug kijken. mijn gevoel erbij is altijd geweest, het waren spannende jaren. Achteraf ben ik er blij om dat ik het bewust heb meegemaakt want het heeft mij de liefde voor de politiek gegeven. En uiteraard ook mijn voorliefde, van huis uit, voor Joop den Uyl en de PVDA waar ik dan ook uiteindelijk lid van ben geworden en in de raad van Beverwijk heb gezeten.

Maar even terug naar deze aimabele schelm, In 1973 min of meer gedwongen ingestapt in dit kabinet om het aan een meerderheid te helpen die anders niet mogelijk bleek. In die tijd hadden alle gelovige mensen in Nederland nog hun eigen partij KVP (Katholiek) ARP (gereformeerden) CHU (Christelijk-Historisch).

Deze hadden allen hun eigen aanhang. De KVP met leider van Agt werden in die verkiezing het grootste met 27 zetels. Het linkse blok (PVDA) had er 43. Samen dus net geen 75 zetels. Er werden nog drie partijen bereid gevonden om ook mee te doen. Namelijk ARP en voor het eerst de PPR en D66.

Het meest progressieve kabinet ooit was geboren. Veel later zou blijken dat het ook een vechtkabinet was omdat de twee grote leiders het absoluut niet met elkaar konden vinden.

Den Uyl en van Agt

Het is dan ook niet het makkelijkste maar wel het meest memorabele kabinet dat er is geweest. Ze kregen te maken met de oliecrisis (1973), De zaak Menten (1976), de Lockheedaffaire (1976) een aantal gijzelingen in Amsterdam(1975), Wassenaar(1974), De Punt en Bovensmilde (1977) en Wijster (1975)

De meest onverkwikkelijke is uiteraard de gijzeling bij de Punt die, omdat het midden in de verkiezingsstrijd in 1977 viel, nodeloos lang heeft geduurd omdat beide partijen (PVDA Premier) en KVP(Minister van Justitie) kiezersgewin wilde creëren. Het leverde uiteindelijk de PVDA 10 zetels op en de KVP, toen al gefuseerd in het CDA samen met ARP en CHU slechts 1 zetel (49)

Wel kreeg deze paradijsvogel het voor elkaar om niet in een nieuw kabinet Den Uyl terecht te komen maar samen met de door hem meer gewaardeerde politicus en bevriende Hans Wiegel, achter de rug om van de PVDA, een kabinet van CDA en VVD te vormen.

De foto van dat moment  in Restaurant Le Bistroquet

Dit kabinet had vele vrolijke momenten en zou tot 1981 blijven zitten.

Tijdens de kabinetsformatie in 1982 verbaast hij vriend en vijand wanneer hij per direct de politiek in Den Haag verlaat en de voorzittershamer van het CDA aan Ruud Lubbers overhandigd. Met het commentaar ik ben moe. Hij is dan elf jaar onafgebroken in het publieke middelpunt geweest.

Later zal hij regelmatig van zich laten horen en op hoge leeftijd maakt hij bekend op Groen Links te stemmen en niet meer op het CDA en in 2021 zegt hij zijn lidmaatschap op.

Hij laat nog één maal van zich horen in het televisie programma "het laatste woord" waarin hij geïnterviewd wordt door Jeroen Pauw. Al eerder opgenomen met de restrictie dit na zijn overlijden uit te zenden.

Hij was geen tegenstander van euthanasie en heeft dan ook zelf beslist, om samen met zijn vrouw Eugenie waar hij 70 jaar mee samen was, het leven te laten beëindigen. Zij zijn hand in hand gestorven.