Driedubbel afscheid

 Driedubbel afscheid

Afgelopen weekend namen de schaatsliefhebbers in Nederland afscheid van drie grote kampioenen.

Van boven naar onder Irene Schouten, Thomas Krol en Joan Haanappel.

Bij alle drie was het tamelijk verassend, Irene die direct na de, voor haar zeer succesvolle wereldkampioenschappen per afstand waar zij drie gouden en een zilveren medaille scoorde, aangaf dat dit haar laatste race en kampioenschap was geweest. Zij deed dit zo onverwacht bij de NOS dat de verslaggever zo verbaasd was dat hij ook niet doorvroeg. Hij geloofde het gewoon niet.

Maar niets bleek minder waar, ze meende het en stopte ook meteen.

Tijdens de Nederlandse kampioenschappen van de afgelopen week in onze nationale schaatsmekka Thialf in Heerenveen werd zij, zeer terecht, geëerd door de schaatsbond en een afgeladen vol Thialf.

Irene grossierde in titels en gouden, zilveren en bronzen medailles die zij in de jaren 2009 - 2024 bij elkaar schaatste en tussendoor won ze, en passant, ook nog behoorlijk wat marathons. Ook was zij meervoudig Olympisch kampioene.

Zij werd door de KNSB onder andere geëerd met de vermelding van haar naam op de eregalerij in in Thialf

Op de vrijdag was al bekend geworden dat de kunstschaatsdiva Joan Haanappel op 83 jarige leeftijd was overleden. Haar eeuwige rivaal en vriendin Sjoukje Dijkstra is nu 81 jaar.

Tussen 1953 en 1965 regen beide dames de prijzen aan elkaar op zowel nationaal als internationaal terrein.

Later werd Joan een zeer goede en uiteraard technische zeer onderlegd verslaggever voor Nos studio sport maar ook bij Eurosport en het Duitse ZDF.

Uiteraard is zij, voor haar verdienste in de sport maar ook als vrijwilligster, onderscheiden met een Koninklijke onderscheiding: Ridder in de Orde van Oranje Nassau.

Zij bleef zich bezighouden met haar sport en trad op het laatst op als mentor voor de talentvolle Lindsay van Zundert die zich geplaatst heeft voor de Olympische Winter Spelen in Italië 

Thomas Krol was niet tevreden dit schaatsseizoen, hij wilde heel graag wereldkampioen op de 1000 meter worden in Calgary. Maar ja hij plaatste zich niet tijdens de Nederlandse afstandskampioenschappen en moest zichzelf verbijtend het geheel op tv volgen. Hij was wel van plan om voor de laatste keer Nederlands Kampioen sprint te worden en nog één keer Kjeld Nuis dwars te zitten. Helaas gooide een val van zijn fiets roet in het eten en kon hij vanwege deze blessure niet meedoen.

Het was echter ook klaar voor hem, hij had een zeer intensieve periode achter de rug waarbij hij een selectieprocedure voor piloot had doorgelopen, zijn tweede grote droom. De vrijdag van de kampioenschappen hoorde hij dat hij die selectieprocedure succesvol had afgesloten en daadwerkelijk was toegelaten aan de opleiding. Hij maakte meteen kenbaar dat hij per direct zou stoppen met schaatsen. De KNSB schakelde heel snel en was meteen te porren voor een net zo groots afscheid als dat voor Irene werd georganiseerd.

Beide kampioenen waren tot tranen toe geroerd en zo hoort dat ook bij een afscheid. Ook ik heb een traantje weggepinkt.