Mijl op zeven

Mijl op zeven: De Haar Italië Event. 

Zoals bijna elk jaar wel, je zou kunnen spreken van een traditie, gaan mijn broer en ik naar Kasteel de Haar voor het Italië evenement. Uiteraard is het het éné jaar leuker dan het andere jaar.

Ze hebben ook elk jaar wel nieuwe attracties en het is zeker niet zo dat er elke jaar dezelfde verkopers staan.

Zo hebben we een jaar gehad met tandpasta's, er is jaar geweest met de nadruk op het Italië magazine en een jaar met limoncello's. ook werd de gondel tocht op een gegeven moment geïntroduceerd. Dus elk jaar iets nieuws.

Voor ons was dit jaar de reis bijzonder. De auto van Broer had het eerder deze week opgegeven en stond in de garage. Wij moesten dus met het OV. We begonnen met de etappe van Heemskerk naar Amsterdam, Dan van Amsterdam Centraal naar Utrecht Centraal. Daar vielen we met onze neus in de boter Pride Utrecht was ook vandaag begonnen, dus drukker dan normaal. Vervolgens van Utrecht naar Vleuten en dan de laatste etappe van Vleuten naar het Kasteel met de bus.

We begonnen de reis om 9.25 en waren om klokslag 12 uur op de bestemming. Weinig regen onderweg maar we begrepen wel dat er weilanden waren afgesloten omdat zij te drassig waren om daar te parkeren.

We waren redelijk bijtijds dus en dat betekende lange rijen voordat we naar binnen konden.

Wat erg leuk was dat ik bij de eerste de beste stand (Segafredo koffie) meteen mijn collega en vriend S. tegenkwam.  Ik was voorbereid en had een rugzak bij mij want ja, ik wilde inderdaad koffie meenemen.

Het stramien is altijd hetzelfde. We lopen eerst een rondje over het terrein, kijken wat we eventueel mee willen nemen, halen een prosecco en lopen dan rondje twee waarbij tot aanschaf overgaan.

Het was raak ditmaal. De koffie had ik al snel gevonden, de beursaanbieding van een boek 

was ook mooi meegenomen. Onderweg kregen we nog een deodorant toegestopt en had ik ook mooie gevlochten riemen gevonden die goedkoper waren dan in de winkel. Als klap op de vuurpijl ook nog jam en pindakaas zonder toegevoegde suikers en kregen we bij het einde van het evenement ook nog een pasta toegestopt. Kortom veel voor weinig en heel gezellig, volop muziek en eettentjes, heerlijke houtvuur luchtjes.

Hele mooie en zeer oude fiatjes echt een feestje.

Om even over tweeën werd het wel weer tijd om te gaan, we moesten immers nog een heel eind terug reizen. Ze zeggen altijd dat de terugreis sneller is dan de heenreis. Niet echt hoor. 

Het was zo megadruk geworden bij het evenement dat er gigantisch lange files stonden. De bus was drie kwartier te laat en door de file kwamen ook weer later op het station waardoor we daar ook weer een half uur op de volgende trein moesten wachten. Tussen Kasteel de Haar en station Utrecht zat twee uur.

Vervolgens moest je ook in Utrecht weer wachten en ook de laatste etappe naar Heemskerk leverde weer een wachttijd op van een half uur. Kortom om even over half zes was ik weer thuis.

Ondanks alles was het toch een leuke dag die we droog door zijn gekomen.

Meer gekocht dan verwacht maar wel voldaan.