Onbezorgd

 ONBEZORGD

Ergens afgelopen week had ik een app gesprekje met één van mijn oudste vriendinnen en we hadden het over onbezorgd.

Onbezorgd heeft meerdere betekenissen maar dit is degene die wij bedoelden

zo dat je geen narigheid meemaakt en daar ook niet bang voor hoeft te zijn.

Precies 25 jaar geleden leefden wij zo, ik was hard aan het studeren om docent te worden, ik haalde mijn propedeuse binnen de gestelde tijd en ik vond het fantastisch, op mijn werk (Jellinek) had ik het erg naar mijn zin en werd ik opgeleid om salarisadministrateur te worden.

Alle anderen deden hetzelfde, gingen met plezier naar hun werk, waren bezig met de opvoeding van de kinderen. We gingen weekendjes weg, af en toe wandelden we nog maar het heilige vuur was een beetje weg, de vierdaagse was inmiddels gelopen.

De schuld die ik had met het mislopen van mijn bestaan als videotheekhouder was helemaal afbetaald en ik had eindelijk wat ademruimte.

Het leven was die zomer van 1999 dus echt onbezorgd.

We zijn met elkaar naar Schotland geweest, hebben een prachtige reis per auto gemaakt en veel plezier gehad. Onbezorgd.

Onbezorgd met een zijn tweeën een trifle opgegeten, ieder een lepel en aanvallen maar.

Diabetis was nog niet in de buurt(misschien ook wel)

We konden niet weten dat aan het einde van dit jaar ons onbezorgde leven over zou zijn, we waren nog betrekkelijk jong en hielden nog geen rekening met het feit dat er geliefden om ons heen ook weg konden vallen en dat dat ook op jonge leeftijd zou kunnen gebeuren.

We gingen vol goede moed op weg naar een millenium-wisseling niet wetende dat dat ons zeer zou raken, zeker de eerst 15 jaar.

Het leven is daarna nooit meer onbezorgd geweest ondanks wat we allemaal hebben bereikt. We hebben beslissingen genomen, wel overwogen en soms pijnlijk maar altijd met de beste bedoelingen voor ogen.

Maar soms, diep in mij, verlang ik wel eens terug naar die zomer van 1999 om dat onbezorgde gevoel nog eens te beleven.