Serie de kast # 29

Serie de kast #29 Zeebenen

 

In de kast staat een vuurtoren, deze behoort bij de merchandise van de dromedie die ik heb geschreven samen met mijn, helaas veel te vroeg overleden, maatje Evelyn.

Een dromedie is een samenvoeging van dramatische komedie een vinding van Evelyn.

In 2005 kregen wij de kans om een toneelstuk te schrijven en regisseren voor het amateurgezelschap BTGM (BuurtToneelGroepMuiderpoort) waar ik al een aantal jaren speelde en werd opgeleid tot regisseur door de vaste regisseur van het gezelschap. Hij wilde echter de vrijheid om een ander gezelschap te regisseren en zo stapte ik samen met Evelyn in de open gevallen ruimte.

Wat hebben we een plezier gehad. Oh denk niet dat het altijd even leuk was. Je hebt natuurlijk te maken met goedwillende amateurs die niet altijd op tijd waren, niet altijd tekstvast waren, allemaal een hoofdrol wilde, de ene week meer op tijd waren dan de andere week.

Daarnaast was je natuurlijk samen bezig het idee vorm te geven, de teksten te maken, deze uit te proberen en daarna weer te redigeren.

Evelyn was een ster in het schrijven van liedjes. Het ene nog mooier dan het andere met veel diepgang of met veel humor.

Ze wist precies aan te geven bij diegenen die er muziek bij maakte welkte toon soort en wat voor muziek er bij moest, blues of wals, vrolijk of treurig, hard of zacht. Dat beheerste zij tot in de puntjes.

De lappen tekst of wel de dialogen schreven we samen, een samenspel van schrijven, schrappen, puntiger maken, weer schrappen, uitproberen, weer schrappen tot het naar onze zin en perfekt was.

Teksten vol met verborgen grappen, verwijzingen naar ons bekende mensen en vooral grappige voorvallen.

Het werd uiteindelijk een soort van musical die vol verve werd uitgevoerd door BTGM met prachtige zang, solo's en duetten.

Bij de aanvang van  de eerste avond ben ik, nog nooit zo, nerveus geweest en pas bij de eerste lach ontspande ik wat. 

Toch hebben we van het proces genoten en, ondanks alle stress, besloten we toch ook om weer verder te gaan.

We waren ambitieus en hadden gelijk twee projecten waar we aan gingen werken.

Een nieuwe en geheel eigentijdse versie van Peter Pan, met een door het theater vliegende Pan en een voorstelling over Joran van der Sloot, werktitel 

Nathalie, waar ben je  met als ondertitel Een avond aan zee met Joran.

Helaas is er, door het zeer plotselinge overlijden van Evelyn, niets van onze plannen terechtgekomen.

De poster van Zeebenen, zoals ons stuk heette, is ook door Evelyn ontworpen.

Na het overlijden van Evelyn, in 2007, ben ik gestopt met BTGM, met regisseren en toneel schrijven. Zonder Evelyn kon ik het niet opbrengen, had ik er geen plezier meer in.

Ik heb een kopie van de opnamen van Zeebenen en ik heb er nog nooit naar gekeken.

Ik kan het niet opbrengen, het verdriet zit te diep zelfs nog na zoveel jaar.

Maar als ik in de kast kijk naar de vuurtoren dan glijdt er een lach over mijn gezicht en verschijnt er een traan in mijn oog.

Dan ben ik weer even in het huis van Evelyn waar we schreven en hebben gelachen, waar we praten en lachten.

Evelyn, dank voor de herinnering.