Serie de kast # 31

 Serie de kast # 31: Tour de France

Mijn liefde voor de tour de France is begonnen in 1971. Ik was een jaar of 12.

Wij waren op vakantie in de Lommerbergen in  Reuver, in Limburg, in een chalet van Sporthuis Centrum.

Dat heette toen nog zo, het heeft daarna nog vele andere namen gehad en valt nu onder villaparken Nederland. Ogenschijnlijk is er niets veranderd, alhoewel een grote brand ooit het centrum van het park heeft verwoest en dat is herbouwd.

Wij zijn daar een aantal malen geweest en er liggen vele leuke vakantieherinneringen.

Maar goed het gaat nu om de tour de France. In die tijd werden erop tv wel samenvattingen uitgezonden maar het gebeurde werkelijk op de radio.

Radio tour de France was pas net begonnen op de radio, het was het tweede jaar maar het was al heel populair. Theo Koomen op de motor was de verslaggever en hij maakte het altijd spannend, misschien wel met een beetje verzinnen erbij, maar je hing aan zijn lippen.

Wat deze tour heel bijzonder maakte was dat de Kannibaal (Bijnaam Eddy Merckx) uit België een uitdager had. Meestal was het heel saai en reed hij vanaf redelijk in het begin al in het geel en moesten de anderen vechten om plaats 2 (Heel vaak joop Zoetemelk) maar dit jaar was het anders.

De uitdager kwam uit Spanje en heette Luis Ocana, hij won op de puy de dome, reed Merckx in Grenoble uit het geel in de 10e rit en werd legendarisch in de 11e rit toen hij wegreed bij alle anderen en de rit naar Orciéres-Merlette won.

Hij had de anderen totaal ingepakt. Van Impe op 5.52, Merckx op  8.42 en Zoetemelk, die tweede stond, keek tegen een achterstand van 8.43 aan.

De volgende dag zet Merckx de achtervolging in maar weet na een lange jacht, slechts twee minuten goed te maken. De tour lijkt definitief beslist.

Maar dan slaat het noodlot toe, notabene in de Pyreneeën, Ocana daalt af van de Col de Menté met Joop in zijn achterwiel, het is heel glad en na wat geslinger valt Luis in een ravijn , hij komt daar zelf wel uit maar als  hij boven staat en rondkijkt waar zijn fiets klapt uit het niets Joachim Agostinho   boven op hem en dat is de genadeklap, gedesillusioneerd verlaat hij de tour die hij had moeten winnen.

Uiteindelijk wint hij wel de tour in 1973 maar vond die niet tellen want daar was Eddy Merckx niet aanwezig en had hij dus eigenlijk geen tegenstand.

Met Ocana loopt het uiteindelijk niet zo goed af. In 1994 pleegt hij zelfmoord in zijn huis in Caupenne-d'Armagnac

Ik zat gekluisterd aan de radio en wilde geen minuut missen.

Theo koomen was betoverend en maakt het zo spannend. mijn liefde voor het wielrennen en vooral de Tour, pas later ben ik ook de Vuelta en de Giro gaan waarderen en nu ben ik het hele jaar fan.

Ik ben meermaals, als de tour of Giro in Nederland startte, wezen kijken en heb dan ook de toegankelijkheid zien veranderen, vooral na corona natuurlijk.

Toch heeft het de liefde voor de sport niet kunnen doven, zelfs niet na alle doping schandalen. De pet is daar een souvenir van, zoals ik meer souvenirs heb, ook van Giro en Vuelta.

Wat wel grappig is om te zien dat de ontwikkeling van kasten van kerels naar steeds frélere types is gegaan.

Kijk naar een Chris Froome en Jonas Vingegaard, winnaars in de afgelopen jaren.

Kortom er is nu weer een Tour en ik geniet met volle teugen.

Au Revoir