Musicals

 Waar komt de liefde voor Musicals vandaan?

Alle programmaboekjes in mappen en boekensteunen.

Pas natuurlijk weer terug gekomen uit Londen waar ik, zeer tot mijn plezier, een aantal musicals heb bekeken.

Dat bracht mij, op mijn terugreis, aan het denken waar komt die liefde toch vandaan. En eerlijk gezegd ik weet het niet. Van huis uit heb ik het niet meegekregen. Mijn ouders waren schatten maar hadden een druk gezin met vijf kinderen en niet de financiële middelen om naar musicals, toneel, musea of bioscopen te gaan.

Ik weet dat ik op de lagere school, zesde klas. al wel de fantasie had om een avondvullende tv show te maken met mijn klasgenoten. We hadden geen eindmusical dat jaar omdat de school werd verbouwd gedurende ons laatste jaar en de heropening tezamen met grote reünie dat in de weg stond. Wij mochten een dubbel klaslokaal gebruiken maar moesten alles zelf bedenken ne spelen. Daar heb ik wel goede herinneringen aan. Ook op de lagere school het concertgebouw bezocht voor muziek les. Op de middelbare school was het vaak popmuziek en bezochten we bands in buurthuizen. en dan is het tijd om te gaan werken en is het inmiddels 1978 wanneer ik voor het eerst naar Londen ga. Daar moet het zaadje gelegd zijn, zeer waarschijnlijk door de aantrekkelijk grote reclames op Piccadilly Circus. Toch kan ik mij niet herinneren dat ik toen naar een musical ben geweest, het zou kunnen maar die is niet blijven hangen.

In Nederland is het wel begonnen met Maskerade van Jos Brink en Frank Sanders.

Er was natuurlijk nog geen traditie dus was een nieuwe musical elk jaar nog niet de gewoonte. We hadden de musicals van Annie MG gehad waarvan ik, in die tijd, alleen Foxtrot in Carré heb gezien.

In 1981 heb ik voor het eerst Cats gezien, in Londen, in het speciaal daarvoor gecreëerde theater, dat er uitzag als een vuilnisbelt waar je midden in zat.

Ik was betoverd, overal vandaan kon ineens een kat omhoog komen, ze waren aaibaar en het waren meeslepende nummers. Ik heb deze uitvoering wel vijf keer gezien in Londen. Ook de Nederlandse uitvoeringen, met Ruth Jacott onder andere heb ik gezien.

Ik had nog geen idee van podiumwetten, van klassiek, experimenteel of hoogwaardig, boek, film of gedichtbewerkingen. Ik heb er jaren over gedaan om dat uit te vinden.

Ik weet dat mijn oudste zus deze liefde met mij deelde. Toen zij ging verdienen nam zij mij vaak mee naar de bioscoop. We hadden een voorliefde voor Louis de Funés en die hebben we dan ook allemaal gezien. De mooiste herinnering met haar echter was in 1985 in Carré. Zij zou mij kennis laten maken met ballet.

We waren mooi aangekleed, avondje uit. We gingen naar Les Ballets de Trocadero de Monte Carlo.

Toen het ballet opkwam om de stervende zwaan te dansen, het eerste stuk van die avond, bleek het toch iets anders te zijn dan wij hadden gedacht, noem het maar naïef maar het was echt een verrassing. Het waren mannen in tutu's en het was humoristisch bedoeld. Het was een parodie. Ze bestaan overigens nog steeds en doen regelmatig wereldtours. We hebben gelachen en een leuke avond gehad maar het heeft niet bijgedragen tot een voorliefde van ballet. Later zijn we ook nog eens op het verkeerde been gezet door toneelgroep Appel met een zeer bijzondere uitvoering van Midsummernightsdream, ook hier waren we in vol ornaat aanwezig bij een alternatieve voorstelling die vier uur duurde.

Terug naar Londen in 1982 verlies ik mijn hart aan de voorstelling Song & Dance, een tweeluik dat gaat over de belevenissen van een jonge Britse in new Yrok, haar keuzes en liefdeleven gevat in liedjes. Met het prachtige Tell me on a Sunday (als je het uitmaakt). ook het dance gedeelte met Wayne Sleep was adembenemend mooi. Dit was een productie van Andrew lloyd Webber, die natuurlijk al was doorgebroken met de rockopera Jesus Christ Superstar.

Later zou ik nog veel meer van zijn musicals zien waaronder natuurlijk Joseph and the Amazing Technical Dreamcoat, Starlight express en nog vele anderen.

En dan kom ik in 1984, waarin ik een groot aantal musicals bezoek, in aanraking met 42 second street. 42 second street is een musical die in 1980 werd geschreven met als voorbeeld de oude klassieke vaudeville musicals. veel bestaande nummers zijn er ingeschreven en daarom heen het verhaal.

 Daarna zie ik in 1985 Me and my girl met het geweldige nummer Doing the Lambeth walk.

Dan is het zaadje definitief gepland. Ik zal nog vele vele vele musicals zien in Nederland, Londen en New York en zelfs op de wereldzeeën.

Ik hou u op de hoogte