Ontmoetingen

 Ontmoetingen.

Gisteren gingen vriendin J en ik, goed voorbereid, naar Amsterdam. Dit keer geen paraplu maar wel beiden een regenjasje.

Ons einddoel was Hartog's volkoren bakkerij aan de Wibautstraat alwaar wij onze bestelling brood gingen ophalen. Tegenwoordig kun je bij Hartog online je bestelling doen en afhalen op een voor jouw gunstig tijdstip. Reuze handig en zeker als je niet meer in Amsterdam woont.

Wij stapten op de trein en zaten daar gezellig met elkaar te babbelen en ten hoogte van Santpoort stapt er een mevrouw in die bij ons kwam zitten. Al gauw mengde zij zich in het gesprek en daardoor werd het nog gezelliger.

Gaandeweg het gesprek vorderde bleek dat zij de buurvrouw was van een oud collega van vriendin J en nog wel meer gezamenlijke mensen kenden. Het werd dus een zeer geanimeerd gesprek en voordat we er erg in hadden stonden we stil op Amsterdam Centraal.

Vanaf Amsterdam Centraal naar de Albert Cuyp alwaar wij uiteraard gingen markten en ook lunchen bij ons favoriete plekje Bozz.

Het makkelijkste is dan om de metro te nemen naar zuid, halte de Pijp.

Op het metroplatform aangekomen keken we om ons heen, de metro was net weg dus moesten we even wachten.

Vanuit mijn ooghoek zie ik een mevrouw aan komen lopen met een grote zonnebril op en rood haar. In haar lopen zat iets bekends en ik keek nog een keer en nog een keer. Langzaam zette zij haar zonnebril af en keek en keek nog een keer en kwam op ons af lopen en zij tegen mij vragend "Heemskerk" en ik, die nooit iemand herken, zei ja, dat klopt en wij kennen elkaar toch.

Nou dat was zeker het geval, het bleek onze voormalige afdelingsleider van de onderbouw te zijn, die onder andere zeer gecharmeerd was van het Zweeds Kunskapskolan systeem en dat geprobeerd heeft te introduceren in onze school wat op een enorm fiasco is uitgelopen. Tegen mij echter, ik zat nooit in haar team, was ze altijd vriendelijk en voorkomend geweest. En ook nu hebben we een heel hartelijk gesprek gehad waaruit bleek dat zij na ons op twee andere scholen had gewerkt en nu bij het ROC in Amsterdam helemaal op haar plek was.

Het grappige was dat wij beiden wisten tegen wie we spraken maar dat de naam pas na veel gepuzzel weer naar bovenkwam. 

De halte van de metro lijn is zo gesitueerd dat je ook echt direct op de markt uitstapt en meteen kunt gaan neuzen. Het was dinsdag maar de markt, wellicht door de vakantieperiode nog, was toch niet helemaal vol bezet met kramen. Maar we hebben toch zeker wel bij onze favoriete kraampjes kunnen kijken en af en toe wat kopen.

Na de markt afgelopen te hebben gingen we lekker bij Bozz op het terras zitten.

Rustig een kopje koffie drinken en uiteraard een lunch nuttigen, de kroketten op brood smaakte naar meer.

Langzamerhand werd het tijd om onze bestelling op te gaan halen.

Door de van Woustraat naar de Amstelbrug toe lopen via de Ceintuurbaan.

Nog steeds druk babbelend en naar de gevelstenen wijzend merk ik dat J iets inhoudt en naar opzij kijkt, ik kijk in haar richting mee en er verschijnt een grote glimlach op mijn gezicht.

Een heel vriendelijk, door de oorlog gehavend, gezicht kijkt mij recht aan en, met een zelfde grote glimlach, zegt hij mijn naam en steekt zijn hand uit.

Ik grijp zijn hand vast en stel hem voor aan J. Het was een oud collega, toen uitzendkracht van Aon, waar ik in 1998 en 1999 gewerkt heb. Meer dan 25 jaar geleden en dan kom je elkaar zo tegen. Grappig is dat ik, na zoveel jaar en zeer tegen mijn gewoonte in, want ik vergeet dat altijd, hem nog bij naam ken.

Hij vertelde heel opgetogen dat hij ondertussen opa was geworden, verhuisd was uit Oost waar wij beiden woonden naar West en dat het heel goed ging met hem. Uiteraard vertelde ook ik dat ik ondertussen verhuisd was en zelfs een hele carrière switch had gemaakt. Uiteindelijk namen we heel vriendelijk en vol wederzijds respect weer afscheid.

We zijn doorgelopen via de Blasiusstraat, een vergeten  juweeltje met veel vriendelijke mensen, naar de bakker alwaar onze bestelling keurig klaarstond.

Daarvandaan is de metro halte dichtbij en stonden we al snel weer op het Centraal om daar de trein naar huis te nemen.

Dagen als deze met zulke leuke ontmoetingen zijn het zout in de pap en maken elke dag tot een feestje omdat je niet weet wat er op je pad komt.