Betty

 Betty

Vandaag moest ik ineens aan Betty denken. 

Wij hadden op school een afscheid, iemand waar ik heel veel waardering voor had en waar ik erg prettig mee heb samengewerkt.

Helaas heeft hij maar drie jaar bij ons gewerkt en gaat nu, samen met zijn gezin, een heel nieuw avontuur tegemoet in het verre Australië

Toen ik op een tweesprong in mijn leven stond, niet goed wist wat ik wilde, bijna 40 werd en is iets serieus moest ondernemen kwam ik Betty tegen.

Betty bleek heel belangrijk voor de keuzes voor de rest van mijn leven.

Mijn broer zorgde ervoor dat ik Betty leerde kennen, niet bewust waarschijnlijk en zeker niet met achterliggende gedachten.

Ik sleet mijn dagen op kantoor en had net mijn openstaande gelden van het falen van mijn eigen zaak betaald.

Hij belde mij en vroeg of ik een paar dagen vrij kon nemen. Hij zocht namelijk begeleiding bij de werkweek van zijn leerlingen in Parijs. Er had een collega afgezegd en nu was er te weinig toezicht. We zouden met een bus reizen.

Na enig nadenken heb ik ja gezegd. Mijn broer zat al jaren in het onderwijs maar eigenlijk hebben we het er nooit over gehad, hij had zijn baan en ik de mijne en het was wel prima zo.

Mijn twijfel zat erin dat ik geen van zijn leerlingen kende en dat voelde wat onwennig. Aan de andere kant had ik, in mijn videotheken, ook vaak te maken gehad met jongeren en studenten en dat klikte altijd wel. De leeftijd was tussen 17 en 20 denk ik.

Ik ging dus mee naar Parijs en het werd onvergetelijk, dat kwam door Betty.

Nadat wij aangekomen waren in Parijs en ingecheckt in het hotel mochten de studenten gaan eten en ook de begeleiding ging in een klein restaurantje eten.

Daar raakte ik met Betty in gesprek. Uiteraard wilde zij weten wat ik deed en we raakten in een diepgaand gesprek over ambitie, doelen in het leven en ik weet het allemaal niet meer.

Het gesprek zette zicht tot diep in de nacht door, in het hotel gezeten op een bankje, met een fles wijn erbij.

 Betty was scherp en lette ook op, al de studenten druppelde binnen kwamen nog hangen of zeiden welterusten.

Nadat de laatste binnen was zei Betty:" Wij moesten ook maar gaan slapen, het is weer vroeg dag"

En daar had ze gelijk in want Parijs moest verkend worden, er was een programma gemaakt, er werden musea bezocht en er werd veel gewandeld.

Precies weet ik dat niet meer allemaal het is inmiddels al 26 jaar geleden.

De avonden werden mij dierbaar, gesprekken met Betty over haar vak maatschappijleer en met hoeveel liefde zij dat vak gaf, hoeveel inhoud dat vaak had, hoeveel verschillende raakvlakken met de maatschappij en met andere vakken. Overdag hoorde ik van de studenten hoe leuk zij die lessen vonden en ook de inhoud die Betty er aan gaf.

Betty zette mij aan het denken en op een pad. Ze vertelde over de 21 + toets, over dat ervaring meetelde en dat je dat altijd kon proberen.

Ik besloot mij verder te laten informeren en ging naar open dagen toe. Ik liet mij voorlichten over de verschillende opleidingen binnen het HBO en liet uiteindelijk de keus vallen op...... de opleiding tot docent Maatschappijleer.

Ik deed de 21 plus toets, haalde deze met gemak en kon mij storten op die opleiding. Binnen een jaar mijn propedeuse gehaald.

Uiteindelijk heb ik bijna twintig jaar les gegeven en dat is een hele leuke periode in mijn leven geweest.

Ik ben Betty dankbaar voor haar onbewuste werving precies op het moment dat ik dat nodig had en er voor open stond. Ze heeft mijn leven verrijkt.