Theaterweekend #1

 Theaterweekend # 1 Hospita

Vrijdagavond begon al als een feestje. Ik ben altijd een grote fan geweest van het hotel Americain aan het Leidseplein en heb er vroeger ook vele malen gegeten.

Met het gezelschap waar ik mee was hadden we ook al eerder bij het Americain gegeten. De laatste keren echter, onder het nieuwe bewind van het Hard rock café, was het ronduit tegen gevallen. Hoge prijzen voor slecht bereid en niet smakelijk eten.

Bij het bestellen van de kaarten bij DELAMAR hadden zij aangegeven dat het mogelijk was om een theatermenu te bestellen bij hun buren dus wij besloten om ze het voordeel van de twijfel te gunnen.

Wat een goed idee van ons.

Het lijkt erop dat zij op hun oude niveau zijn teruggekeerd. De service was uitstekend, de obers snel en geluidloos, het eten was voortreffelijk, alle gerechten waren af en heerlijk. We hadden alle hetzelfde hoofmenu gekozen. Coq au vin en dat was zo mals dat hij van het botje afgleed en dan in een fijne rode gekruide wijnsaus terechtkwam, Voortreffelijk.

Het was werkelijk een feestje en dus begon de avond al uitstekend.

Het DELAMAR is maar een paar stappen weg dus op ons gemak maken we die om in de Wim Sonneveld zaal naar de Hospita te gaan kijken. We hadden deze show al eerder geboekt in Alkmaar vanwege omstandigheden hebben we die toen moeten cancellen. Vandaar dat de keuze toch weer op Amsterdam viel.

Het DELAMAR was bij de heropening in november 2010 een prachtig theater en een mooi cadeau aan de stad Amsterdam. Dat is het nog steeds na 14 jaar al mag er wel weer gerenoveerd worden na een druk gebruik. Wij zaten op de eerste rij maar de stoelen zaten echt niet meer lekker en die klachten hoorden we ook om ons heen.

De show was adembenemend goed. Simone Kleinsma en Paul Groot hebben zo'n charisma met elkaar dat alleen kijken naar hun spel al een groot feest is. Elke gebaartje elke mimiek is volkomen op zijn plaats. Wij hadden Lottie Hellingman, deze rol wordt gedeeld met Maartje van de Weetering,  en ook zij was erg goed en geloofwaardig. Het jonge grut wat meedeed en soms direct van de  toneelschool geplukt is was uitstekend en speelde aanstekelijk.

Het verhaal is wel bijzonder, je kunt het zien als een mix van Ja zuster Nee Zuster en Sunset Boulevard met een stukje Franse nostalgie doordrenkt.

Wij hebben genoten van elk muziek nummer, dansnummer en de teksten die verrassend actueel zijn. Ik denk dat dit werkelijk de beste rol is die Simone heeft gespeeld uiteraard zal dit te maken hebben met het feit dat de rol haar op het lijf is geschreven. Ze is altijd goed maar nu excelleert zij.

Het idee om bekende en minder bekende Franse chansons en  melodieën  te gebruiken als muzikale omlijsting maar dan wel voorzien van een Nederlandse tekst is misschien niet verrassend maar zo op zijn plaats. Ik herkende vele melodieën van een zeer door mijn gewaardeerde zangeres Dalida. Later uit het online programmaboekje leerde ik dat ik dat goed had gehoord.

Misschien was dat wel de enige wanklank van de avond. Het programmaboek. Ik ben iemand die altijd een programmaboek koopt ter herinnering aan het stuk en ik kijk ze ook nog regelmatig in.

Deze is dan wel gratis maar ik wil het graag in mijn handen hebben en daar heb ik de prijs wel voor over.

Maar zoals u begrijpt we hebben een fantastische, ontroerende, mooie musical-avond gehad waar we alle vier enorm van hebben genoten.

Als dit de prelude van het seizoen is dan staat ons veel moois te wachten.

Mocht u nog niet naar de Hospita geweest zijn het is een aanrader, ze gaan nog op tournee. Kijk of u nog ergens terecht kan, U zult er geen spijt van hebben.