1998

 

Burgemeesters van Amsterdam

 

Sinds mijn geboorte in 1959  tot mijn vertrek uit Amsterdam heeft mijn geboortestad onder leiding gestaan van een lid van de Partij van de Arbeid. Niet heel toevallig dat dat ook mijn partij werd.

 Dat waren respectievelijk: Gijs van Hall (1957 – 1967) Ivo Samkalden (1967-1977) Wim Polak (1977-1983) Ed van Thijn (1983 – 1994)   Schelto Patijn (1994-2001) Job Cohen (2001-2010) en Eberhard van der Laan (2010-2017).

Mijn meest geliefde burgervaders waren Eberhard van der Laan, Schelto Patijn en Ed van Thijn.

Ed van Thijn 

Eberhard van de Laan

Schelto Patijn

De overeenkomst tussen Eberhard en Schelto was dat Amsterdam verdeeld was over hun benoemingen, ze bekend stonden als  die Haagse pennenlikker (Schelto) en als de tweede keus burgemeester (Eberhard) omdat de vertrouwenscommissie een andere kandidaat de voorkeur gaf. Beiden zouden uitgroeien tot zeer geliefde burgemeesters van Amsterdam.

Bij Ed van Thijn was daar geen sprake van, hij werd unaniem door iedereen in het hart gesloten.

Ik wil het even hebben over Schelto Patijn, hij was namelijk de burgemeester van Amsterdam in het jaar 1998 dat nu in het spotlight staat. Tijdens de laatste jaren van Ed van Thijn heeft de gemeente zich sterk gemaakt om de Gay Games organisatie ervan te overtuigen dat de games ook in Amsterdam gehouden zou kunnen worden. Tot dan toe werden deze alleen in Noord Amerika gehouden. Op de avond van de bekendmaking zijn er nog drie steden in de running, Sydney, Atlanta en Amsterdam, toevallig ook steden die Olympische Spelen hebben georganiseerd of dat nog zullen gaan doen. Amsterdam blijft uiteindelijk over en dat betekent dus ook echt dat de gay games voor het eerst buiten Amerika en zelfs voor het eerst in Europa. Tijdens het burgemeesterschap van Schelto krijgt het organiserend comité alle ruimte om er een onvergetelijk feest van te gaan maken.

Voor en tijdens de games zal Schelto Patijn uitgroeien tot de vader van de homo's en lesbiennes die Amsterdam bevolken op dat moment.

Enkele cijfers: 14.403 deelnemers uit 88 landen waarvan 2311 uit Nederland en 1131 uit Amsterdam. Amsterdam wordt versierd met 3500 vlaggen en banners.

712.550 bezoekers aan alle onderdelen. En 200.000 bezoekers aan Amsterdam tijdens de games. Een recordaantal dat tot nu toe niet meer is overtroffen. En het was het grootste homo-evenement dat tot dan toe in Nederland was gehouden.

Het betekende dat Schelto voortdurend met iedereen in overleg was als hoofd van de driehoek, dag en nacht bereikbaar was en moest zijn. Maar ook bij heel veel openingen en sporten aanwezig was. De man was onvermoeibaar en zichtbaar overal aanwezig en dat was voor een hoogwaardigheidsbekleder als een burgermeester uitzonderlijk. Het thema van de games "8 days of friendship" werd door hem en leden van het gemeentebestuur ten volle uitgedragen.

Ik heb het genoegen gehad, doordat ik vrijwilliger was, om enkele malen Schelto, maar ook Pauline Krikke, Frank Kohler en Guusje ter Horst tegen te komen in hun functies en gezien hoe zij genoten van deze happening die in Amsterdam plaatsvond.

Het leven is doorgegaan en de herinneringen zijn vervaagd. Nu het precies 25 jaar later is en ik, eigenlijk door een uitzending van Andere tijden hier aan herinnerd werd blijk ik nog veel te hebben bewaard uit die tijd. Ook kwam ik na 25 jaar en zonder er erg in te hebben het boegbeeld van de games tegen. "Frau Antje" tegen. Daar zal ik later over verhalen.

In ieder geval in deze blog een standbeeld voor Schelto, zijn aanpak van de mensenrechten en zijn tomeloze inzet voor deze games. Zijn grootste geschenk kreeg hij van het publiek

Bij de Openingsceremonie werd Patijn tot zijn grote verbazing luidkeels door alle aanwezigen toegejuicht.

Morgen weer verder.....

'