Top 2000 nostalgie: The Morning after
In de begin jaren zeventig was er een mega trend in
filmland. Hollywood produceerde aan de lopende band enorme rampenfilms met
mooie vrouwen en stoere helden.
Denkt u maar aan Earthquake, Airport, the Towering inferno
en de Poseidon adventure.
Over deze laatste gaan we het hebben: De film die over het
algemeen gezien wordt als de grondlegger van dit genre, geregisseerd door Roald
Neame maar vooral geproduceerd door Irwin Allen bijgenaamd : “the master of Disaster” Hij zal er later nog een aantal produceren.
The cast was ook al adembenemend met toppers als Leslie
Nielsen, Ernest Borgnine, Red Buttons, Gene Hackman, Stella Stevens en Shelley
Winters die voor haar optreden genomineerd wordt voor een Oscar, een Bafta en
een Golden Globe waarvan ze de laatste ook werkelijk won.
Eén van de Oscars die gewonnen werd was de Oscar voor het
beste originele nummer; Het nummer “The morning after” ingezongen door Maureen
McGovern die dat niet in de film doet overigens. De zangeres had natuurlijk een
grote rol en werd gespeeld door Carol Lynley. Het lied werd geschreven door Al
Kasha en Joel Hirschhorn. Maureen echter
kreeg een contract bij 20th Century Fox en zong na dit succes ook de titel song
van The Towering inferno waarmee wederom een Oscar gewonnen werd.
Maureen McGovern
The Poseidon adventure is altijd één van mijn
lievelingsfilms geweest en het nummer kan ik wel dromen. Ik hield overigens wel
van deze rampenfilms in hun soort, het lijkt nog wel het meeste op de soort
thrillers die ik graag lees. De remakes en miniserie die er later van zijn
gemaakt met o.a Rutger Hauer hebben echter nooit mijn bekoring kunnen
wegdragen. Het origineel is toch het beste.
Het heeft mij niet tegengehouden om een cruise te maken
overigens maar daar hebben we het vast later nog wel over.
Heeft The morning after de top 2000 gehaald? Jazeker, 2 maal
zelfs in 1999 en in 2000 respectievelijk 1778 en 1804 daarna niet meer
teruggekeerd,
In 2023 is het grootste gedeelte van de cast en crew, zelfs
de 12 jarige knul in de film, overleden. Tijd om ze nog één keer te eren.
Twee opnames, één met beelden van de film en één met Maureen
McGovern zelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten