Zomaar een gedichtje op zondag
Vandaag nog maar eens een greep uit het oude eigen werk, ongedateerd maar rond 1978 heb ik kunnen achterhalen.
Contactlens
Hé, heerlijk lig ik al een poosje
in het gesloten doosje
in mijn bedje van sop
was ik mijn ronde kop
Maar nu is het uur aangekomen
Ik ben weer uit het doosje genomen
proestend kom ik onder de koude kraan vandaan
liet hij mij maar eens lekker gaan
met lijm wordt ik aan een vinger geplakt
en in een oogwenk in een oog gekwakt
Nu begint mijn vermoeiende werk weer
Deze jongen knippert keer op keer
wel 18 keer in een minuut
er komt een tijd, dan spring ik eruut
Ja daar gaat hij weer
Zijn oogleden sluiten weer
Ik ben in het donker gehuld
en wordt met traanwater gevuld
Zo nu schiet ik weer omhoog
en wordt alweer aardig droog
Daar komt een stofje aangevlogen
Het vliegt precies naast mij, in zijn ogen
wat ordinair zeg
Ik ga hier wel weg
Ik laat mij opzij drijven
Zie, hij begint al te wrijven
met die grote vinger
die regelrechte dwinger
zorgt ervoor dat ik weer naar mijn plaats kan gaan
en ik zie het stofje afdrijven in een traan.
Dan begint het spel van voor af aan
Tot ik weer rustig in mijn doosje mag gaan.
Het leven van een contactlens
Dat gun je geen mens
René Moelee 1978
Geen opmerkingen:
Een reactie posten