Tom Robinson
Nou was het hele weekend al een beetje een trip to memory lane maar dit was wel om het af te maken. Op de plek waar ik geboren ben, daar waar ik heb leren zwemmen, waar ik heel veel voetstappen heb liggen. Daar waar een totale nieuwe woon en winkelplek is gebouwd met in het oude politiebureau nu een kindercrèche. Daar trad één van mijn jeugdhelden op, We schelen niet zoveel Tom en ik, Hij 73 en ik 65. Ik ken hem al lang en ik waardeer, nee, hou echt van zijn muziek.
In zijn muziek klinkt een melancholie door, een hang naar verleden toen alles nog kon en mocht, naar vrienden en liefdes van lang geleden. Wellicht is dat het, ik weet niet wat het precies is, het is ongrijpbaar maar sterk aanwezig.
De zaal waar hij optrad, de kleine zaal, kan je vergelijken met P60 in Amstelveen.
Tja dat pakte iets anders uit. Het hotel en met name het bed viel een beetje tegen. Je sliep op een soort van podium dat voor mij wel echt te laag was.
Het was niet echt goedkoop, dit hotel en dan zo karig ingericht, de douche was overig fantastisch. Het airco systeem weer niet en dat merk ik altijd meteen.
Ook Tom werkte niet mee dat wil zeggen. Hij vertelde in zijn show dat hij altijd lekker met zijn fans kon kletsen tot aan de coronajaren. Hij heeft behoorlijk corona onder de leden gehad en kan en mag het risico niet nemen dit opnieuw op te lopen, zeker niet omdat dit het begin van zijn Europese tournee was en hij nog zestig optredens mocht doen. Dus geen late bar dienst.
Was ik teleurgesteld? Welnee, ik heb een fantastische avond gehad, leuke mensen gesproken, heerlijke muziek gehoord. Wat wil je nog meer.
Vanochtend lekker ontbeten en toen het tweede deel van de trip maken. Door mijn oude buurt lopen, langs de kroegen die er zaten, oude woningen waar ik had gewoond om te eindigen bij Hartogs volkoren bakkerij.
Hier heb ik nog even brood ingeslagen voor de komende weken. Heerlijk.
Eén van de toegiften die Tom speelde was op verzoek van mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten