M

 

De M zat in de dag, deze zondag.

Eerst vanmorgen vroeg een overtuigende zege van ons aller Max

Op het circuit van Suzuka met een Honda motor.

En daarna een hele mooie uitvoering van Parijs - Roubaix, de voorjaarswielerklassieker, die ook de Hel van het Noorden wordt genoemd, vanwege de vele kasseienstroken die bedwongen moeten worden.

Meestal ook nog slecht weer begin April, maar vandaag niet.

Nog even, voor de herinnering, 1983 Hennie Kuiper (11e deelname), met voorsprong, krijgt een lekke band, en staat zeker 15 tot 20 seconden stil, in zijn handen klappend omdat het niet snel genoeg ging. Hij krijgt uiteindelijk wel een andere fiets en wint.

Vanmiddag was dat heel anders, onze nationale held en wereldkampioen Matthieu van der Poel, zoon van Adrie van der Poel heeft zo'n ongelooflijk koersinzicht en kent zijn lichaam zo goed dat hij precies weet waar en wanneer hij zijn (meestal winnende) demarrages moet inzetten.

Vandaag was dat zo'n zestig kilometer voor de streep. Hij zette aan en ging en niemand kon hem volgen.

Nadat hij de rest van de 60 kilometer had afgelegd ging hij, leunend op de fiets, de finish bekijkend, zijn teamgenoot Jasper Philipsen aanmoedigen die ma een sprintje dan ook tweede werd. Hiermee herhaalde zij de stunt van vorig jaar door opnieuw eerste en tweede te worden.

Jasper en Mathieu 

Het Wilhelmus was uiteraard voor Mathieu.

 

Ik vind wielrennen toch wel één van de fijnste sporten die er zijn.