De kast # 24

 Serie de Kast # 24  begrafenis John F. Kennedy.

Een saluerende John-John als de kist voorbijrijd, hij wordt op die dag 3 jaar oud.

Soms zit de Kast in je hoofd en wordt er een deurtje geopend waardoor je weer heel even terug bent in je jeugd. Dat overkwam mij deze week nadat ik in de krant een stukje las over een nieuwe podcast of eigenlijk een vervolg op een podcast-onderzoek van een paar jaar geleden namelijk over de moord op John F. Kennedy.

Eens in de zoveel tijd komt dat weer naar boven door nieuwe documenten die worden vrijgegeven, door nieuw inzichten bij filmpjes, nieuwe boeken, het kan van alles zijn.

Mijn alle vroegste jeugdherinnering is namelijk de dag van de begrafenis van John F. Kennedy op 25 november 1963. Ik ben dan drie jaar oud en bijna vier (2 maanden later) Ik zit nog niet op school. Het is 8.4 graden buiten en het is droog. Het is een maandag in Nederland en dat betekent dan nog dat de winkels pas om 12 uur open gaan. In dit geval na de lunch, vertrekken mijn moeder en ik na de Hema.

Na de lunch want mijn broer van 11 zit op de lagere school en eet thuis en mijn zus van 13 zit net op de middelbare school en at daar.

Op mijn korte pootjes is het best wel een end lopen naar de Hema, nu lach je erom. We kwamen langs het ziekenhuis, onder het viaduct door, langs het oude politiegebouw, langs het huis van Rob de Nijs, idool al met een echte fanclub,  dan onde balustrade door en ja vlak voor de brug was de Hema, In mijn herinnering zie ik ons daar ook echt lopen. De boodschappen werden gedaan, er werd iets lekkers mee genomen want (dat is later ingevuld uiteraard) de buren kwamen bij ons kijken naar de begrafenis van John F. Kennedy later die avond.

Thuis gekomen moest ik echt een dutje doen want ik was altijd zo druk en aan het hollen dat ik de route wel drie keer liep.

Daarna is er gegeten en werd alles in gereedheid gebracht voor de begrafenis uitzending. Wij hadden een zwart-wit tv, die in 1971 vervangen werd door een kleurenexemplaar.

Van de begrafenis zelf herinner ik mij niets meer dan huilende mensen en dat éne beeld dat het begin van deze blog siert, de saluerende John-John.

Waarom dit beeld zoveel indruk op mij gemaakt heeft weet ik niet, wellicht omdat we op dat moment even oud waren. Ik kan mij niet voorstellen dat ik toen al bedacht dat ik naar historie zat te kijken. Het heeft vermoedelijk wel met verdriet te maken, verdriet dat ik zag op tv en verdriet dat ik zag om mij heen want de moord en de begrafenis maakte ook in Nederland best wat los.

Het verhaal om de moord en het complot dan wel de complottheorie heeft mij echter nooit meer losgelaten.

Ik heb er veel over gelezen, uiteraard vaak de Zapruderfilm gezien en JFK van Oliver Stone, daarnaast tientallen documentaires en uiteraard in 2006 de visie van Peter R de Vries gezien.

Ik ben zelf altijd uitgegaan van de complottheorie waarbij de CIA, Maffia en Anti- Castro beweging hebben samen gewerkt, ieder met hun eigen idee daarachter. Zelfs dan kun je er nog een heleboel draaien aangeven.

Nou ben ik ook altijd wel een beetje dwars geweest dus toen ik deze week het nieuws over de nieuwe podcast las en daarin onder andere de naam van Willem Oltmans las was mijn nieuwsgierigheid wel weer meteen gewekt.

Mijn vader had een ongelooflijke hekel aan Oltmans met name vanwege zijn bemoeienissen met Indie en zijn vriendschappen met dictators.  Door de jaren heen is echter wel gebleken dat Oltmans enorm werd tegengewerkt door de Nederlandse Regering en een behoorlijke invloed in die landen maar ook in de Verenigde staten had juist vanwege zijn manier van journalistiek bedrijven.

Willem Oltmans

Ook Oltmans heeft zich met de moord op Kennedy bemoeit en eigenlijk per ongeluk. Hij leerde tijdens een lange vlucht de moeder van Lee Harvey Oswald kennen, Marguerite. Hij zal daar in 1977 een boek overschrijven dat heet " Een reportage over de Kennedy-moordenaars" .

Hij heeft contact met de zogenaamde handler van Oswald, namelijk 

George Sergius de Mohrenschildt, een Russische oliebaron die in de VS woont. Deze vriendschap was bekend en deze George heeft ook voor de Warren commissie getuigd.

Met de kennis die hij heeft opgedaan in zijn onderzoeken en de personen die hij heeft leren kennen komt hij kennelijk dicht in de buurt van kennis die hij niet mag weten. Hij ontsnapt aan een aantal aanslagen en zal zelfs getuigen voor een, opnieuw opgetuigde, onderzoekscommissie in 1977 waar hij twee uur ondervraagd wordt. George is dan al overleden door moord of zelfmoord.

De naam van deze de Morenschildt deed bij mij ook wel een lampje branden vanuit een ander perspectief en ik kon er in het begin niet opkomen maar uiteindelijk wist ik het weer, hij speelde ook een behoorlijk rol in het boek 11-22-1963 van Stephen King waarin iemand die terug in de tijd gaat de moord op Kennedy probeert te voorkomen.

Fascinerend blijft het hele gegeven echter wel en ik maak mij geen illusie dat ik in mijn leven nog ooit de ware toedracht te horen ga krijgen.

Wel leuk om de visies van zowel Oltmans als de Vries nog eens tot mij te nemen

Naam ban de podcast die dit allemaal teweeg bracht...

Bij NPO Luister De geheime archieven over JFK geopend.