De kast # 27

De kast serie #27 Jasper

De blog van gisteren bracht nog meer herinneringen terug. Herinneringen die ook onder de kast van het geheugen vallen en leuk zijn om te delen.

Ik ben niet handig, dat hebben we al eerder geconstateerd. Ik heb al vroeg geleerd dat anderen, tegen betaling, beter in staat zijn om dingen uit te voeren dan ikzelf.

Dat geld dus ook voor Jasper, mijn puch waarop ik een aantal jaar door Amsterdam mee gecrost heb. Ik weet niet meer waar de naam Jasper vandaan komt maar wel dat hij vanaf het begin zo geheten heeft. Jasper heeft mij door Nederland gebracht, ik weet dat ik erop naar Hilversum en omstreken ging maar ook naar Den Haag en naar Scheveningen. Ongetwijfeld ook naar andere plaatsen. Als Jasper stuk was kon ik een paar dingen zelf bijvoorbeeld bougie vervangen en schoonmaken.

Voorband plakken ging ook nog wel, achterband uiteraard niet. Opvoeren kon ik niet zelf maar daar had ik dan wel weer vriendjes voor.

Gestolen
 

Op een dag wordt Jasper gestolen, gewoon voor de deur vandaan. Slot opengeknipt met een grote tang, slot lag er stuk naast.

Ik was op dat moment werkzaam bij de firma Snoek, daar stond ik voor op de markt. Ik werd dan ook elke dag opgehaald door onze bedrijfsauto en mijn collega. Hij toeterde 's morgens en dan reden we naar de markt waar we die dag zouden staan, vast stramien.  Ik heb snel het slot in de trap neergelegd en ben gaan werken.

Bij terugkomst aangifte gedaan van vermissing, dat kon toen nog best makkelijk bij het politiebureau Linnaeusstraat.

 Er werd gevraagd naar een specifieke kenmerken en ja dat had Jasper want op de kast van zijn brede voorlamp had ik een ban the bomb teken geschilderd met zilveren verf

Met de verklaring in de hand kon ik weer naar huis.

Best wel verdrietig maar ja...

Thuisgekomen uiteraard ook met ouder en andere familie doorgenomen en toen kwam mijn oudste zus met een geweldig idee. Wij hadden pas daarvoor contact gehad met Gerard Croiset, een medium, vanwege een niet nader te benoemen kwestie.

Zij gaf aan zijn nummer te hebben en ik kon misschien met hem contact opnemen (De gekke jaren zeventig) Ik moest er even over nadenken maar de volgende dag 's avonds toch de stoute schoenen aangetrokken en meneer Croiset gebeld.

Ik kreeg een rustgevende stem aan de lijn die de vermissing zeer serieus nam en mij vertelde dat ik zeer binnenkort en op een mij goedbekende plek Jasper zou terugvinden. Hij stelde mij echt gerusten ik geloofde hem. Hij wilde van geen betaling weten, zei alleen dat als Jasper terug was een doos sigaren een mooie beloning zou zijn.

Er gebeurde die week niets, geen Jasper en geen zicht op een dief.

Zaterdag 's morgens naar de markt met de bus en aanhanger. De markt op het Mosveld in Amsterdam Noord. 

Bij het aanrijden zie ik vanuit mijn ooghoeken Jasper staan bij iemand voor de deur. Hij was overgeverfd en ander verzekeringsplaatjes  maar ik wist het zeker.

Ik zei tegen mijn collega dat ik dit eerst wilde regelen.

Ik liep langs het huis waar Jasper stond en wist het heel zeker. Vervolgens ben ik naar het kleine politiebureau bij het Mosveld gegaan en heb mijn verhaal gedaan.

Ik had toevallig de opgenomen aangifte ook bij mij.

Er gingen twee agenten mee om te kijken (Dat kon toen nog) en ja, vanuit de omschrijving, zou het hem kunnen zijn.

De agent kijkt nog een keer en vraagt om een muntje. Met dat muntje schraapt hij de verf van de kast boven de voorlamp af. Eronder kwam zilveren verf vandaan. Goed speurwerk.

Hij vroeg waar ik stond met de kraam, ik wees het hem aan. Hij zei dat hij bij de brommer bleef wachten, dat zijn collega een betonschaar ging halen. Ze zouden het slot stuk knippen en de brommer bij de stal brengen.

Ze hadden een vermoeden wie de dader kon zijn.

Een half uurtje later stond Jasper weer achter de stal en heb ik verderop op de markt een nieuw slot gekocht.

Uiteraard is er een grote doos sigaren naar Gerard Croiset gegaan.

Want er is meer tussen hemel en aarde....