Serie de kast # 37

 Serie de kast # 37 Het huwelijk.

Dit is een hele pijnlijke herinnering.

Dit is Geen  pruik!!!!

Het was zover, er moest getrouwd worden. Niet om wat u nu denkt maar om een woning te kunnen krijgen in de stad Amsterdam of waar dan ook.

Mijn oudste zus zou trouwen met een jongen die vier jaar jonger was dan zij en daarom ook nog toestemming moest vragen aan de Koningin indertijd.

De wetten zaten in 1974/1975 nog anders in elkaar en dit was één van de voorwaarden.

Mijn aanstaande zwager, was kind aan huis bij ons, hoorde helemaal bij de familie en voelde als een toegevoegd broertje.

Maar trouwen was wel een dingetje. Niet vanwege het feest of het eten of de hele dag opa's en oma's.

Nee, ik moest naar de kapper. Ik was al jaren niet naar de kapper geweest, had mijn haar met huid en haar verdedigd.

Natuurlijk borstelde en kamde ik mijn haar, dat wil zeggen de bovenste van de zeven lagen die het inmiddels waren.

Mijn vader had het er voorzichtig over met mijn zwager, iemand moest het vertellen. Hij zei: "ik neem hem wel mee naar mijn kapper en laat die het fatsoeneren". Mijn zwager was heel erg ijdel en zijn haar was heilig voor hem. Hij had dus ook een hele goede kapper.

Met een smoesje ging ik met hem mee, ik vertrouwde hem volkomen. Bij de kapper aangekomen schoof hij mij naar voren en zei: " fatsoeneer hem eerst maar even." 

uiteraard keek ik hem boos aan en wilde al weglopen maar de kapper keek naar me, pakte mijn haar vast, barstte in lachen uit en zei tegen mijn zwager. Laat het eerst maar goed en volledig uitkammen aan alle kanten, dan wil ik er nog wel eens naar kijken, zo ga ik er niets mee doen.

Hij werd geknipt en ik dus niet.

Thuis werd er topoverleg gevoerd en mijn moeder nam contact op met mijn beste vriendin en sprak een noodkreet uit. Zij zei meteen geen probleem ik help.

Ze kwam met een manteltje, een schaar voor de klitten, kammen en speldjes.

Operatie haar kon beginnen.

Ik werd op een stoel geparkeerd, moest vooral mijn mond houden en niet piepen anders kreeg ik een klap voor mijn kop en ze toog aan het werk.

Ze besloot rechts te beginnen en van onder naar boven, dus de oudste laag eerst en zo naar boven.

Dit soort kammen werden er gebruikt  en dit soort speldjes.

Het heeft een week geduurd voordat ze de hele haardos had uitgekamd en in die tijd moest ik ook gewoon naar school en dat was natuurlijk ook raar want het was geen gezicht. Ik heb daar overigens geen herinnering aan.

Uiteindelijk was het zo goed uitgekamd dat de kapper er wel iets mee kon en ik had daarna weer een fris kort koppie.

Het huwelijk was ook leuk, we hebben heerlijk gegeten aan de rand van het Amsterdamse bos in een rond restaurant vlak bij de bosbaan.

Uiteraard kwam ik erop nadat we onder elkaar herinneringen hebben opgehaald en ik nog een aantal foto's heb in gescand van de tijd.

Mooi om te delen in de kast.