Serie de kast # 38

 Serie de kast # 38

In de kast ligt van alles en nog wat en deze week zocht ik iets op in een oude agenda. Gedurende dat zoeken kwam ik van alles tegen uit het archief.

Deze wil ik u niet onthouden

Huur 1985

Huurverhoging 1986

Het bedrijf waar ik indertijd werkte ging verhuizen naar Almere en men had het bij de gemeente voor elkaar gekregen dat er een aantal woningen voor personeelsleden beschikbaar zouden zijn. ik woonde op een halve woning in Amsterdam Oost en had daar wel oren naar. Zo verhuisde ik in 1983 naar het Binnenhof in Almere-Haven. Mooie grote woning met genoeg ruimte voor visite en de eyecatcher was dat het rond liep. de natte groep en de keuken waren in het midden gesitueerd en daar kon je omheen lopen.

Ik was er doodongelukkig. De huur was veel hoger en maar net op te brengen maar Amsterdam, mijn Amsterdam was voor mijn gevoel, heel ver weg.

De trein was er nog niet, het station werd nog gebouwd dus moest je met de bus.

Nou ja ellende. Het grote verschil met de verhuizing naar Beverwijk, zoveel jaar later, was uiteraard dat ik in Beverwijk al een sociaal netwerk had en dat in Almere niet het geval was.

Kortom in 1984 begon langzaam het idee te vormen om terug te gaan naar Amsterdam. Dat kon volgens afspraak tussen de beide gemeentes maar moet binnen twee jaar. In mijn geval zo rond Januari 1985. 

Maar ja Amsterdam, woningnood daar kom je niet makkelijk meer tussen als je weg bent, Woningruil wellicht. Overigens was ik niet de enige die zocht. Bij het bedrijf werd ook meerdere keren geïnformeerd bij collega's en in oktober 1984 kregen we via via een tip over een kleine woning op de Haarlemmerdijk voor een vrouwelijke collega voor mij.

Ik was natuurlijk bekend in de stad dus vroeg zij mij om haar te vergezellen en te gaan kijken.

Uiteraard deed ik dat en gingen we naar het huis kijken. Mijn hart bloeide op in die straat, ik kwam er vaak want ik had er kennissen in de buurt wonen en dan liepen we er doorheen naar de binnenstad toe.

Mijn collega liep door het, verzakte scheve, huis heen en keek er met afschuw naar op zich wel begrijpelijk wat ze had nu een mooie schone kamer in een flat in de Bijlmermeer. Ik was gelijk verliefd en zag de mogelijkheden. Zij wilde het niet maar ik wel.

Contact gelegd met de bewoonster die ging verhuizen en zij deed een goed woordje bij de verhuurder, die zijn zaak eronder runde. Dat was wel een dingetje het was namelijk een poelier met eigen rokerij en dat rook je altijd en overal.

Ik heb nog nooit zo'n lekkere geur in huis gehad. Ja, je kreeg er honger van en het gebeurde ook dikwijls dat ik 's avonds als ik thuis kwam nog net voor zessen binnenwipte en een gegrilde kip mee naar boven nam om heerlijk op te eten als diner.

U begrijpt het al, de overeenkomst werd gesloten, de gemeente Amsterdam verleende een woonvergunning en ik was nog net op tijd terug in mijn Amsterdam. Ik moest als een haas inpakken en spullen wegdoen want ja niet alles paste in dat huisje.

Ik heb er van december 1984 tot en met mei 1991 heerlijk gewoond, ben er erg gelukkig geweest en heb er veel meegemaakt.

Heerlijke zomers bijvoorbeeld. ik haalde het raam eruit en kon heerlijk op de brede vensterbank in de zon zitten en naar mensen kijken. Ik woonde vlak bij de Jordaan en zijn marktjes. Uiteindelijk werd ik door de gemeente, in verband met renovatie, gedwongen te verhuizen. Ze boden mij wel een keuze en vandaar dat ik een hele grote driekamerflat kreeg in Amsterdam Oost waar ik geboren en getogen was en waar mijn ouders nog woonde.

Maar de Haarlemmerdijk zal altijd een apart plaatsje in mijn hart houden en als ik in de Beverhof ben en ik ruik de geur van de gebraden kip ben ik weer even terug op die oude vertrouwde Haarlemmerdijk.