Marathon Roerdal Limburg

21 juni 1997: Een dag om nooit te vergeten.

De jaren 97 - 98 van de vorige eeuw stonden in het kader van verandering voor mij. Ik had net een onsuccesvolle carrière (althans op het einde) in de videotheken wereld achter de rug en wij hadden ons gestort op andere bezigheden waaronder wandelen. Niet zo maar wandelen maar lange afstand wandelingen met een opbouw om met uiteindelijk doel de vierdaagse van Nijmegen te gaan lopen. Tja een doel heb je wel nodig natuurlijk. Onze trainster, chauffeur en lieve vriendin E regelde alles en wij, de andere lopers,  vielen als een blok in slaap nadat we gewandeld hadden, zij liep mee hoor maar bracht ons altijd veilig terug.

Vlak voor het begin van de vierdaagse in 1997 was het de bedoeling dat er een echt lange wandeling gelopen werd, immers de 4daagse waren 50 km per dag, het langste dat we tot nu toe gelopen hadden was hooguit 30 km geweest.

Het oog was gevallen op een marathon in Limburg de zogenaamde aspergewandeltocht van de WV (wandelvereniging) Roerdal '87 uit St Odiliënberg.

Het startpunt was daar ook en we zouden er ook kunnen slapen. De start was namelijk in de kampeerboerderij "het Holster hof" We kwamen daar op vrijdagavond heel laat aan, hadden wat moeite het te kunnen vinden maar een opgewekte meneer, naar later bleek, de voorzitter zat nog op ons te wachten, gaf ons koffie en maakte ons wegwijs in de boerderij waar dus ook een ruimte was met stapelbedden en douches, heel goed geregeld.

's Morgens natuurlijk alweer vroeg uit de veren want ja de eerste lopers gingen al om 7.00 weg. Natuurlijk als je een afstand van 42.195 km gaat lopen en de finish is gepland rond 15.30 gepland. Na koffie en ontbijt vertrokken wij om 08.00 uur. Iedereen loopt zijn eigen tempo, maar geoefende lopers redden wel zo'n 6 a 6.5 km per uur. Wij gingen vrolijk van start en het was gezellig, bij elk rustpunt (We zouden er 8 moeten tegenkomen) gingen we gezellig zitten en kletsen met iedereen die er bij kwam zitten, de meesten vertrokken ook weer snel maar wij namen alle tijd.

Rustpost stempelkaart (1e en laatste stop Holsterhof werd niet afgetekend)

Het was een prachtige wandeling, we zijn heel veel aspergevelden tegengekomen, het was best mooi weer. Ergens in de middag nadat we zo'n 6 uur onderweg waren dachten we wel al in de buurt van de finish te komen. Maar nee, we hadden geen idee hoe lang we nog onderweg zouden zijn. Wel hadden we het idee dat we een rustpost gemist hadden en daarmee een stempel maar zeker weten deden we dat niet. We werden in het bos ook ineens overvallen door een regenbui en onweer. Maar ja, we wilden so wie so eindigen dus liepen we op ons tandvlees door. Quote uit het dagboek: "Vooral het einde was heel zwaar. We kwamen schuifelend over de finish als twee oude mannen" 

Die finish was voor ons om 17.15 uur. We werden binnengehaald als helden, door iedereen op de schouders geslagen, een biertje stond al koud, we kregen een medaille en en oorkonde.

Wij waren steen kapot en zijn niet gek daarna weer vertrokken naar Amsterdam, ik weet nog dat wij bij Hotel van der Valk in Utrecht hebben gedineerd en daar de trappen niet meer op konden, met ondersteuning moesten wij naar boven geholpen worden en naar beneden met de lift.

Wat wij niet wisten, maar ons achteraf verteld werd, was dat wij natuurlijk niet binnen de tijd waren gefinisht, wij veel te lang bij de gezellige stops zaten, dat we twee posten hadden gemist, simpelweg omdat deze na een bepaalde tijd dichtgingen en dat wij vanaf 14.00 uur gemonitord zijn door vrijwilligers op de fiets die kwamen kijken of we het nog volhielden. Vanaf 15.30 reed er een auto bij ons in de buurt om ons in te laten stappen als we wilden stoppen. Dat is allemaal langs ons heen gegaan. Het getuigde wel van de georganiseerdheid en de vrolijke inborst van de Limburgers. Ik kom nog steeds heel graag in Limburg. Mijn maatje heeft later dat jaar inderdaad de 4daagse gelopen en uitgelopen en ik heb dat het jaar daarop samen met hem ook gedaan.

De vereniging Roerdal 87 zat diep in ons hart en wij zijn als enige Amsterdammers jarenlang lid geweest van deze bijzondere vereniging. Ik geloof dat zij nog steeds bestaan en dat de aspergetocht ook nog gelopen wordt maar niet meer als marathon.