19898 Vierdaagse Nijmegen deel 2

 

De dag van Elst, dinsdag 21 juli

 

Elke dag heeft zijn eigen naam van de belangrijkste stad die je aandoet.

De burgemeester ontvangt dan, in vol ornaat en met ambtsketen, lopers op een eretribune.

 

Om half vier gaat de wekker, wij starten namelijk om kwart voor vijf, omdat dan de eerste golf van lopers en dus de drukte weg is op het startterrein. Wij worden overigens gewekt door J. een Surinaamse levensgenieter van 66 jaar, die voor de achtste keer meeloopt en een oud collega van mijn vader blijkt te zijn.

Wij ontbijten, een tikje gespannen, met elkaar en begeven ons naar de start. Nadat wij ons gemeld hebben en zijn gescand, barst het feest los, minstens tien uur wandelen ligt voor ons in het verschiet.

Bij het uitlopen van de straat worden we begeleid door uitgelaten, joelende, hossende en stomdronken studenten, lid van de studentenvereniging de Tempeliers en die naam doen zij eer aan. Toch is het heel leuk.

Vanaf dit balkon zongen en zwaaiden zij.

Ondanks het vroege uur zijn er veel mensen op de been om ons langs de weg te groeten en succes te wensen, gaandeweg de dag worden dat er steeds meer en meer.

Wat voor Amsterdam Koninginnedag is, is voor Nijmegen en omstreken de vierdaagse, overal uitgelaten mensen die dansen en zingen en met de vele bands meezingen of hun eigen koek en zopie tenten runnen en gelukkig maar want zonder zou je niet kunnen. Ook de commercie kan zich meten met die van de Tour de Franc, overal wordt van alles weggegeven door sponsors en met name door de vele verschillende regimenten met militairen die uit verschillende landen hier aanwezig zijn. De kinderen staan al te wachten als zij langs lopen voor stickers en/of vlaggetjes en het ruilen van badges. Kinderen blijken van alles te sparen , zij staan langs de weg met blocnootjes en pennen om handtekeningen te vragen of om spontaan high fives uit te delen. Het is maar goed dat ik geen smetvrees heb, want ik heb honderden vette en kleverige kinderhandjes een high five gegeven en tientallen malen uitgekauwde pennen vastgehouden om een handtekening te zetten

Om acht uur ’s morgens, na ongeveer 3 uur lopen, voltrekt zich een nieuw fenomeen in het peloton. Op een stille dijk, waar mensen even tot zichzelf komen na de drukte in de dorpen, gaat ineens een telefoon af. Ja ja de mobiele telefoon heeft zijn intrede gedaan in het wandelwezen en in dit wandelpeloton.

Ik ben zelf nog geen eigenaar van zo’n ding maar heb er één geleend voor deze gelegenheid en ben daar achteraf zeer blij mee.  Maar toegegeven, als hij afgaat op zo’n stil moment, met honderden mensen om je heen, waarvan de helft naar zijn zak grijpt om te controleren of zij het zijn en de andere helft luidkeels roept “we hebben een béller” of spontaan gaat zingen “telefoon, telefoon, telefoon “ ben je blij dat jij het niet bent.

Maar deze morgen en eigenlijk elke morgen om deze tijd ben ik het wél, want dat is namelijk mijn naaste collega S, die mij steeds opnieuw moed inspreekt, vraagt hoe het gaat, waar ik ben etc etc. Zij belt twee maal per dag ’s morgens en ’s middags en haar zus M, een oud medewerken van Aon belt één maal per dag.

Je kunt je niet voorstellen hoe goed dat je doet, eventjes een stem uit een andere wereld. Je loopt weer op vleugeltjes en je wordt door de dode momenten heen gepraat. Natuurlijk geld dat ook voor de andere telefoontjes van ouder en bekenden. Maar de wetenschap dat je steevast op een bepaalde tijd wordt gebeld, daar ga je naar toe leven en lopen.

De Via Begonia in Lent krijgt ook steeds meer bekendheid, deze straat is pas drie jaar geleden aan het parcours toegevoegd. Maar heeft zich stevig gemanifesteerd. Overal staan bogen van begonia’s en aan elk huis hangen begonia’s en je wordt verwelkomd door Wammus, de vierdaagse mascotte. Ook hier veel dansende en klappende mensen.

Tja, wat gebeurt er nou verder in zo’n peloton mensen van verschillende pluimages. Er zijn veel individuele lopers maar ook veel groepen van bedrijven die samen lopen of natuurlijk de militairen. Er wordt volop gezongen. Deze dag zit het beste koor bij de belastingdienst, hun versie van Alouette, was een regelrechte hit in het peloton en bracht ons vliegensvlug in Elst.

Na verschillende rustpunten en weer lopen en zingen en lachen komen we weer terug in Nijmegen.

De tempeliers zijn al weer op en om hun balkon heen gedrapeerd hangt de Nederlandse vlag met een oranje wimpel, in het midden een levensgrote foto van HKH Beatrix en ZKH Claus en op dat balkon, voor de foto, staan twee lookalikes te zwaaien. Zij zagen dat het goed was.

Moe maar voldaan laten wij ons, weliswaar illegaal, masseren en geloof het of niet daarna wandelen we nog een half uurtje naar ons verblijf en gaan ons daar preparen voor dag twee.

 

Op deze eerste dag geven 670 mensen zich met diverse kwalen en kwetsuren gewonnen en verlaten de vierdaagse.

 

Morgen verder met de dag van Wijchen.