Uitgesteld

 Uitgesteld: Londen by Train.

Het gebeurt eigenlijk niet zo vaak, sterker nog dit is de eerste keer maar ik heb een reis naar Londen uitgesteld.

Er zat al een smetje aan. Toen ik de reis boekte in oktober had ik niet zo goed opgelet en had ik de verkeerde datum ingevoerd, ik was ervan overtuigd dat wij de 24e van februari vakantie hadden, bleek niet zo te zijn het bleek een week eerder te zijn. Maar ik kon het nog wel omboeken al was dat behoorlijk prijzig, aan de andere kant vervielen er daardoor weer een hotelovernachting in Nederland en was het gekozen hotel in Londen weer goedkoper dus dat kon ik tegen elkaar wegstrepen. 

Maar het bleef een beetje knagen en nu de vakantie steeds dichter bij kwam, het is immers al vrijdag over veertien dagen begon ik toch te twijfelen.

Ik had al een paar keer via de mail en via de websites gekeken naar het musical aanbod en het toneel aanbod en daar waar ik meestal meteen wel shows van mijn gading vind is er eigenlijk niets waar ik meteen warm voor loop. Ik weet ik heb al veel gezien natuurlijk en de spoeling wordt dunner maar ik ben kennelijk te verwend geraakt.

Daarnaast zal het weer half februari ook niet geweldig zijn.

Dus na veel dubben toch maar besloten om de reis uit te stellen.

Dat ging eigenlijk vrij makkelijk (ahem). Op de website van de trein bleek dat ik niet ko zien wanneer de laatste treinen geboekt konden worden en telkens als ik een datum ingaf dan was die nog niet beschikbaar of al uitverkocht.

Dus naar NS internationaal gebeld, na ruim 20 minuten in de wacht te hebben gestaan, ko ik mijn verhaal doen en jawel hoor, zij konden mij niet helpen. Tja, zegt ze u heeft een rechtstreekse trein naar Londen. Die kunnen wij niet omboeken want de douane hé. Dan volgt er een lang verhaal over de verbouwingen op het CS in Amsterdam en dat je in Brussel moet overstappen en dan daar door de douane moet. Ik heb er geen bezwaar tegen om in Brussel over te stappen hielp niet echt dus de meest simpele vraag die ik nog kon stellen was natuurlijk maar wie kan mij dan wel helpen. 

Dat bleek Eurostar te zijn en daar ging het ineens veel vlugger, ze namen snel op, gaven aan tot wanneer er al besteld kon worden en liepen met mij door het omwisselproces heen zonder extra kosten. Ja ik moet heen overstappen in Brussel maar terug kan ik lekker blijven zitten want dat is weer rechtstreeks.

De laatste datum die ik kon boeken bleek de eerste dag van mijn vakantie te zijn, hartje zomer dus dat was ook wel uitnodigend.

Dan kan ik wellicht eindelijk Brighton of Windsor bezoeken met een beetje zon.

Uiteraard hoop ik dat de keuze in musicals ook beter zal zijn.

Serie de kast #13

 Serie de kast #13 Mokken

Deze mokken zijn respectievelijk 26, 25 en 23 jaar oud, voor mij was het ook een verrassing dat deze in de kast stonden. Elk item dat ik uit de kast haal is voor mij ook weer een verrassing en dat maakt deze serie, met name voor mij, ook zo leuk.

U denkt natuurlijk dat houdt wel een keer op, het is geen onuitputtelijke bron, natuurlijk is dat zo maar er komt ook weer bij.

Het verhaal dat erbij hoort is ook bijzonder. Broer en ik waren in de jaren voor de millennium toestand al grage reizigers. Waar we nu, als dat kan,  graag in de winter de zon op zoeken  was dat toen anders. We bezochten steden in het oosten van ons land. Dat kon Praag zijn of Boedapest en ook in Wenen kwamen we graag.

We hadden geen idee en geen vooropgezet plan, we gingen en dan zagen we het wel. In Oostenrijk hadden ze wel een visie en werkten ze vooruit naar die Millennium Wende. Zo kwamen wij in 1998 in een waar volksfeest terecht in de laatste dagen van de overgang van 1998 naar 1999. Door de stad heen liep een rood tapijt met een looproute langs allerlei gezellige kroegjes, er waren veel kerstmarkt-activiteiten en overal was muziek van de verschillende radio-omroepen die het land rijk was. Het was enorm leuk om telkens opnieuw de route te lopen want overal was wel iets te doen, was er eten en drinken en er hing een fantastische sfeer in de stad. En zoals te doen gebruikelijk, leerden wij, je kocht een beker en die kon je overal weer laten vullen met gluhwein en dat ging er wel in want het was best fris. Op een gegeven moment, als we vlakbij een gigantisch podium staan, horen we een helikopter aankomen, Iedereen inclusief wij, kijkt omhoog en ziet die helikopter op het dak van een groot gebouw landen en er komen vier jongemannen uit die enorm toegejuicht worden. Wij, als rasechte Amsterdammers, hebben geen idee wie het zijn. Het bleek Oostenrijks bekendste boyband te zijn van dat moment met de naam Backoff. 

Zij glijden van het dak af via een soort van glijbaan die op het podium eindigt. Ze gaan staan en beginnen met spelen. Het was een aangenaam geluid en de jonge aanwezigen, vooral meisjes, zongen luidkeels mee en gingen uit hun dak. Wij vonden het ook wel leuk en ik heb later in een muziekwinkel de cd dan ook aangeschaft. Wenen is een mooie stad en ik kom er erg graag, nog steeds, nu voornamelijk in de zomer, dan is het er ook heerlijk toeven.

Omdat het dat jaar erg bevallen was zijn we het daaropvolgende jaar weer teruggaan in combinatie met een andere stad, ook toen was het heel gezellig, druk en hebben we kennis gemaakt met het Hundertwasser Haus en Gustav Klimt. Wat vooral opviel was het feit dat het er schoon was, zeer gemoedelijk en dat wij mensen van oudere leeftijd zagen die gewoon 's avonds laat op straat durfde. Het is eigenlijk erg dat dat indruk maakte en opviel, dat zou natuurlijk niet zo moeten zijn.

Maar wanneer u ook gaat Wenen is altijd aan te raden.

Nostalgie

 Nostalgie: CCC Inc.

Tijdens het opruimen vandaag had ik ineens de CCC inc. box in mijn handen. Van opruimen is niet veel meer gekomen.

Ik gleed terug in de jaren van mijn jeugd, de momenten dat ik van muziek ging houden en met veel muziek in aanraking kwam.

In de jaren dat ik op de middelbare school zat in een vrijgevochten Amsterdam en veel met vrienden naar de jeugdsoos ging of hoe ze ook heten. Er waren er veel in Amsterdam en omstreken, ik denk ook aan de BOC of wel het Buitenvelderts Ontspanning Centrum. Ook het voormalig Shaffy theater werd door de jeugd gebruikt.

CCC Inc. werd opgericht in 1968 en heeft tot 2007 als band bestaan, de laatste jaren slechts sluimerend.

Oprichter was Joost Belinfante en ook vanaf het begin aanwezig Ernst Janz, die later met een ander bandje nogal bekend zou worden. De muziek die gespeeld ging worden zouden we nu duiden als Americana. ik denk dat men het toen wel folk & blues noemde. In jaren 60 en 70 moest je je als band eerst bewijzen voordat je een platencontract kreeg en dat deed je door heel veel te spelen in alle onooglijke clubs en clubhuizen door het hele land waardoor je een groot aantal potentiële muziekkopers aan je bond. De prijzen voor die optredens waren altijd laag zo dat er veel mensen op af kwamen. Wat dan ook weer inhield dat het altijd heel druk was.

Ik heb CCC Inc achteraf bekeken veel zien optreden maar wist niet veel van ze, was toen niet zo belangrijk als het maar lekker klonk. Nu weet ik veel meer van ze, bijvoorbeeld dat zij als enige band op het hoofdpodium van het Holland Pop Festival in Kralingen gespeeld hebben, weliswaar om 06.00 in de morgen op een totaal uitgewoond podium na het optreden van The Family van Roger Chapman die het podium totaal verbouwde en alle microfoons stuksloeg.

Zij kregen in 1970 een platencontract en namen in de Bovema studio de eerste langspeelplaat op met de titel To Our Grandchildren. Er zouden er nog twee volgen namelijk Watching the evening sun en Castle in Spain (Mijn favoriet)

In 1974 was het voorbij. Onder de naam CCC forever werd de afscheidstournee over het land gedaan met als hoogtepunt het laatste concert in Paradiso waar 1799 man en ik volledig uit hun dank gingen vooral als Ernst het wasbord bespeelde. Die zomer daarna kampeerden wij op de camping de Appelhof in Terschelling met Joost en Ernst, toeval maar qua muziek wel heel leuk.

We weten nu natuurlijk dat na CCC inc de Slumberlandband werd opgericht dat weer overging in Doe Maar, altijd met Ernst Janz en vaak met Joost Belinfante.

Op een gegeven moment is CCC Inc toch weer een clubtour gaan doen en heb ik, samen met mijn nu helaas al overleden maatje van school, ze weer zien optreden in P60 in Amstelveen. Ook dat was, alhoewel we veel ouder waren, een zeer succesvol optreden en ik denk er met liefde aan terug.

Samen met de muziek en het boek heb ik een fijne middag met herinneringen doorgebracht. Ik denk dat de leeftijd toch gaat tellen.

Eén van de hoogtepunten van hun optreden was altijd "Midnight Special"

Opgenomen in 1970

.

Flikken Utrecht

 Preview seizoen 18 Flikken Maastricht

Vandaag was Utrecht the place to be voor vele duizenden Flikken Maastricht fans.

Wanneer je tot de gelukkigen behoorde om een kaart te hebben gescoord voor 1 van de drie tijdsloten (9.30 -10.30-11.30) dan kon je de eerste twee afleveringen van seizoen 18 op het grote scherm zien in de bioscoop Kinépolis in Utrecht.

Wij, broer en ik, behoorden tot de gelukkigen en hadden kaarten voor het tijdslot van 11.30. Het is niet de eerste keer dat wij tot de gelukkigen behoorden dus we dachten dat we wel wisten waar we in terecht kwamen. De omroep die dit programma op de buis brengt pakt echter elke keer groter en groter uit.

Voor de deur stond deze keer een heuse escaperoom van de politie bewaakt door een politiewagen.

Binnen werden we ontvangen met gillende sirenes en een arrestatieteam en het personeel van de bioscoop was, voor de gelegenheid, ook in politiepakken  gehuld.

In de hal

Arrestatieteam

Nadat we een giveaway in de vorm van een sjaal in de politiekleuren maar met de naam Flikken Maastricht hadden ontvangen konden we de zaal in om te gaan genieten van de eerste afleveringen. En genoten hebben we, op het grote scherm is het nog fantastischer om de omgeving rondom Maastricht te zien, Maastricht bij nacht en vroege morgen. Prachtig. De verhaallijn zit ook weer lekker in elkaar en het was net of je met oude bekenden in de bioscoop zaten. Uiteraard ga ik niets verklappen want u moet de afleveringen nog zien.

Maar 

Weer bedankt voor een uitstekend voorbereidde fan ochtend waar wij weer van genoten hebben.

Toen wij rond 14.00 uur weer naar buiten wandelde, het zonnetje in, waar het nog wel een beetje fris was, besloten we even door te gaan naar Amersfoort om in museum Flehite de tentoonstelling Keistad Amersfoort in bricks (Lego) te bezoeken.

Zeer kunstig gemaakte historische huizen en bruggen, allemaal nog steeds te bewonderen in Amersfoort zelf, van Lego.

Het was een hele leuke dag vandaag.

Herinnering

 Herinnering: Les in Lenzen in doen

Deze week moest ik even bij Pearle zijn, mijn lenzen leverancier. Daar heb ik ook de computerbrillen besteld die ik op mijn werk draag omdat ik een groot gedeelte van de dag achter de computer zit. Bij het veelvuldig gebruik van deze bril was er kennelijk een schroefje uit gevallen zodat ik ineens het glas in mijn handen hield.

Gelukkig heb ik hele handige collega's en een grote technische afdeling in de buurt. Nadat het provisorisch gemaakt was moest ik toch naar de opticien om er naar te laten kijken.

Toen ik bij Pearle naar binnen liep, zag ik vanuit mijn ooghoek een jongeman, een puber nog, aan een tafel in een hoekje zitten. Nieuwsgierig keek ik wat hij aan het doen was. Hij hing met zijn gezicht boven een spiegel en prikte met zijn vinger in zijn oog. Uiteraard wist ik meteen wat hij aan het doen was. Oefenen in het inzetten van lenzen. Ik heb zelf harde lenzen en dat is vrij eenvoudig. Zachte lenzen zijn, door de grootte, wat lastiger aan te brengen en er weer uit te halen.

Ik moest ineens terugdenken aan zo'n 47 jaar geleden en ook hoe de tijden veranderd zijn. Ik moest wachten met het nemen van lenzen totdat ik 18 jaar was. Eerder vond de oogarts dat niet goed in verband met groei en het nog veranderen van de oogbolling. In die tijd moest je ook echt nog naar de oogarts en de lenzen kreeg ik uiteindelijk aangemeten in het ziekenhuis.

Ik moest dan ook oefenen in het ziekenhuis en dat begon ook inderdaad altijd met het wassen van je handen zodat de lenzen ook schoon zijn er niets op je lenzen kan zitten wat een pijnlijke reactie kan veroorzaken.

Toevallig was ik vorige week ook nog even op het strand terwijl het enorm waaide en kreeg ik zand in mijn oog. Dat is altijd een pijnlijke ervaring waar je

ook op dat moment niets aan kan doen. dat voel je ook als je de eerste keer een lens in je oog doet.

Het oefenen duurde meestal een uurtje waarbij je de lenzen telkens opnieuw in en uit zet, je ogen laat wennen en dan weer opnieuw begint. De setjes proeflenzen zijn nooit op ware sterkte dus zie je helemaal niets terwijl je aan het oefenen ben. Het ziekenhuis was niet in de buurt van ons huis, ik weet dat ik altijd met twee bussen erheen moest en een behoorlijke tijd onderweg was. Maar ja ik wilde nou eenmaal graag lenzen dus deed ik dat. Ik was dan ook zeer gelukkig toen ik het onder de knie had en niet meer steeds opnieuw dat hele end naar het ziekenhuis moest. Later mocht ik de lenzen bij de opticien bestellen maar wel één die door de arts was aanbevolen.

In deze tijd is het gelukkig allemaal makkelijker, de oogarts is er nog alleen voor oog kwalen en de opticien heeft veel van zijn taken overgenomen. De lenzen worden nu veel sneller geleverd, ik weet dat ik ooit drie weken moest wachten en dat zelfs mijn baas toen gebeld heeft met de oogarts om het te doen versnellen want ik kon zonder lenzen niet werken. Tegenwoordig heb ik altijd wel reservebrillen liggen en zelfs een paar "uit de brand" lenzen.

Ondertussen was deze knul aan het oefenen en zaten zijn vader en broertje en zusje geduldig te wachten tot hij daarmee klaar zou zijn. Na het oefenen werd er een afspraak gemaakt voor een nieuwe oefensessie.

Sommige dingen veranderen dus nooit.

Top 2000 Nostalgie

 Top 2000 Nostalgie: Avond - Boudewijn de Groot

Het is wonderlijk hoe het met een lied kan gaan. Geschreven in 1973 voor het album "In de muren van de middag" van Rob de Nijs door Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh. Lennaert Nijgh schreef het voor zijn toenmalige echtgenote Anja Bak. Nijgh en de Groot deelden van alles en zo werd Anja Bak later in haar leven mevrouw de Groot.

Het nummer kreeg een andere lading en Boudewijn besloot het zelf ook nog een keer op te nemen en uit te brengen. Enigszins veranderd in 1997 en naar aanleiding van de top 2000 nog een keer in 2005. Tijdens concerten zong hij het echter al langer. In 1996 neemt hij het album "Een nieuwe herfst" op met daarop deze nieuwe versie. Overigens had hij sinds 1984 geen albums uitgebracht.

Het wordt in 1997 een hit en door de theatertournees werd het een soort van cult hit, iedereen zingt het woordelijk mee en is ontroerd (weet ik uit ervaring)

In 1999 bij de eerste editie van de top 2000 sluipt het nummer binnen op plaats 428. Het nummer testament staat bijvoorbeeld veel hoger in die lijst. Dan begint het nummer, waarschijnlijk ook weer door de theatertournees, aan een opmars

van 121 naar 41 naar 25 en dan de top 10 in plaats no 8  dan 5 en dan de grote verrassing in 2005 de onbetwiste nummer Één. Sinds dat jaar is het nummer niet meer uit de top tien geweest en ook in 2023 stond het op een 8e plaats. Dus ook net als die andere nummer één al 25 jaar in de lijst.

Om een vergelijking te kunnen maken, beide versies want ik ben fan van beide zangers.

Avond 1973 Rob de Nijs

Avond 1997 Boudewijn de Groot.

 

In Memoriam

 In memoriam: Melanie

Als je de gezegende leeftijd van 65 jaar hebt bereikt en al je hele leven met vele verschillende artiesten optrekt is het ook logisch, want zo is het leven, dat je die artiesten gaandeweg ook gaat verliezen.

Vanochtend kwam het nieuws dat Melanie Safka afgelopen dinsdag 23-01-2024 is overleden. Melanie werd in 1969 op slag beroemd door als ingetogen twen met een hese stem op het later wereldberoemde festival Woodstock op te treden.

Zij zat op een stoel met een gitaar en zong hartstochtelijk beautiful people naar alle mooie mensen die zij voor zich zag. Ook het nummer Mr Bojangles werd door haar op haar karakteristieke wijze gezongen.

Beautiful people werd gek genoeg alleen in Nederland een grote hit en is later door onze eigen Mathilde Santing opnieuw de hitlijsten ingezongen.

Alhoewel zij alleen hits had in de jaren zeventig zoals bijvoorbeeld ook Brand New Key en Lay down (candles in the rain) gebaseerd op haar optreden op Woodstock, is Melanie een vaste bewoner geworden van de top 2000 met beautiful people. Zij stond in alle 25 edities en in 2002 met de hoogste notering op nummer 438

In de vroege jaren zeventig scoorde ze een hit met het verrassend geëngageerde Look What They’ve Done to My Song, Ma. Beter dan in dit lied kon Melanie de tijdgeest van toen niet weergeven: ze zong lyrisch en vol protest tegelijk, het was teder en ook hartverscheurend. Je kon erop dansen, je kon het meezingen. In feite gaat het over de aantasting van de integriteit van een kunstenaar door de vercommercialisering van de muziekindustrie, maar in bredere zin is het een anti-autoritair lied. Hier zong een strijdbare vrouw tegen onrecht, ze hadden haar lied veranderd, „They turned it upside down”. Het is één van de belangrijkste protestsongs uit een tijdperk.

Melanie was 45 jaar samen met Peter Schekerijk en zij hebben 3 kinderen, hij overleed in 2010.

Melanie laat ons meer dan 30 studioplaten na en een handvol hits. Ik vond beautiful people eigenlijk altijd het mooiste.

Een paar weken voor het optreden in Woodstock zong ze het live in Engeland

Tegeltjes wijsheid #7

 Tegeltjeswijsheid #7

Serie de kast # 12

  De kast serie #12

Vanuit de kast komt ditmaal een herinnering aan mijn vijftigste verjaardag, nu precies 15 jaar geleden.

Mijn familieleden zijn daar lang mee bezig geweest, zonder mijn medeweten, en hebben een fantastisch feest georganiseerd met allemaal mensen die ik door de jaren heen heb leren kennen en op een plaats die veel voor ons betekende vanuit de familiehistorie. Het enige dat jammer was is dat mijn vader het niet meer mocht meebeleven. Hij was er net anderhalf jaar voor gestorven. Het leuke was wel dat er door een aantal van ons nadat het feest was afgelopen bij mij thuis werd doorgefeest tot in de vroege uurtjes en daarna de bank een fijne plek was om je roes uit te slapen.

Als ik naar de mensen kijk die er toen waren moet ik constateren dat ik er veel niet op het feest van 65 jaar zou kunnen uitnodigen als ik dat al gegeven zou hebben. 

Goed terug naar de kast.

Het gaat namelijk om iets anders, ik heb de gewoonte ontwikkeld om niet uit te delen op mijn werk als ik verjaar, het kost een hoop geld en dat geef ik liever aan een goed doel. Maar bij sommige data maak ik een uitzondering.

In 2009 werkte ik net een jaar bij mijn huidige werkgever en had het daar erg naar mijn zin. Fijne sfeer, fijne collega's en toendertijd een prachtige locatie waar ik graag werkte. 

Ik had een groot aantal jaar op de Haarlemmerdijk in Amsterdam gewoond voordat ik in 1991 in de Pieter Vlamingstraat kwam wonen. Soms ging ik nog wel eens terug naar de dijk meestal voor deze winkel 

Deze winkel verkocht het lekkerste gebak en de beste chocolade van de stad.

Als je in de etalage keek liep het water al uit je mond, zo lekker zag jet er allemaal uit.

Om te vieren dat ik 50 jaar werd en dus ook al 50 jaar Amsterdammer had ik de Amsterdamse paaltjes laten maken van solide melk chocolade.

Elke collega kon er één pakken, wellicht ook wel twee, ik had er genoeg, en zo kennis maken met deze top chocolade en toasten op mijn dag.

Een lieve collega Nederlands had een aantal leerlingen feestelijke tekeningen laten maken en de slingers opgehangen in mijn klas.

Het doosje in de kast is leeg maar als ik het zie en oppak dan zie ik weer de klas voor me, het grote stopbord met 50 erop en dan verzink ik even in die herinnering.

De lieve collega is al jaren weg, de bakkerij van Beune is al jaren gesloten. Maar deze tastbare herinneringen maken voor mij de kast zo waardevol.

Salontafel

 Salontafel

Vorig jaar eind november zijn we, de familie, een aantal keer naar Alexandrium geweest in Rotterdam om voor broer woonspullen aan te kopen.

Ik heb, bij die gelegenheid, ook een nieuwe salontafel gekocht. Deze zou in de eerste week van de kerstvakantie afgeleverd worden. Ik had er niet meer aan gedacht en omdat dat toch redelijk drukke weken waren ben ik er ook niet achteraan gegaan.

Maar toen ik half januari nog steeds niets gehoord had heb ik er maar eens een telefoontje aan gewijd. Een mens wil er toch ook wel eens knap bij zitten niet.

Meteen nadat ik gebeld had kon ik inloggen op een website om zelf de afleverdatum in te vullen. Beetje gek dat je eerst moet bellen maar ja. De afleverdatum op maandag is voor mij altijd het prettigste omdat ik dan niet werk. 

Dat bleek een dag na mijn verjaardag te kunnen op 22 januari dus. Ik kreeg keurig een tijdframe binnen waarin  de tafel gebracht zou worden en kon die, via telefoon en website, bij houden. Ik had nog een andere afspraak vandaag maar het zou binnen dat frame geen invloed hebben op elkaar. Ja als dan dat tijdframe steeds meer opschuift richting het punt dat je weg moet voor je volgende afspraak is dat wel spannend.

Maar het ging net, de tafel werd gebracht en handig door twee man in de woonkamer gezet. Weliswaar in een grote doos maar ja. Meteen door naar mijn andere afspraak na via de telefoon het restantbedrag te hebben overgemaakt.

Toen ik terug kwam kon ik op mijn gemak de tafel uitpakken. Nadat al het plastic en karton eraf was en ik de tafel kon zien wist ik al meteen zeker dat ik de goede keus had gemaakt, hij is prachtig.

Toen ik hem kocht heb ik alleen maar gekeken of hij mij beviel, ik heb hem niet even opgetild om te kijken hoe zwaar hij was en ik heb ook niet naar de maten gekeken.

Hij is dus behoorlijk zwaar en een stuk groter dan de vorige tafel, die zijn plaatsje in de uitbouw verdiend heeft. Ook zit er, aan beide kanten, een lade in. supermakkelijk om wat spullen in op te bergen.

Ja ik ben erg in mijn sas met het verjaardagscadeautje wat ik voor mij zelf heb gekocht.

Met open la

Kleur mixt goed met de bank

(Alhoewel het dus eigenlijk een kerstcadeau was)

Verjaardag

Het is zover: 65 jaar 

Het is een bijzondere dag, ik heb de leeftijd van 65 jaar gehaald. Heb ik daar aan getwijfeld, nee eigenlijk niet alhoewel toen ik het afgelopen jaar bericht kreeg van mijn maatje, mijn vriend sinds de middelbare school dat hij op 64 jarige leeftijd was overleden kwam dat wel even binnen en deed mij wel huiveren.

Maar het is toch een gekke leeftijd, zo niks tegenwoordig.  Toen ik begon met werken op mijn vijftiende leeftijd was het de gedroomde leeftijd want dan kreeg je pensioen en AOW. Toen ik verder in mijn werkende leven kwam en we teveel werkende mensen hadden en te weinig banen kwamen daar de vut en allerlei andere  regelingen waardoor je eerder kon stoppen met werken. Fijn vooruitzicht.

Maar nu we er daadwerkelijk zijn aangeland is er door de vele veranderingen, het arbeiderstekort en het ontbreken van regelingen waar ik van zou kunnen profiteren helemaal niets van over en moet ik gewoon nog twee jaar doorwerken.

Ik heb nooit moeite gehad met mijn leeftijd, niet toen ik 40 mocht worden of 50 of 60, geen enkel probleem. Gek genoeg heb ik met deze simpele 65 heel veel moeite, juist om wat ik al eerder beschreef. Ik voel mij prima en ook dat speelt mee. Er zijn nog veel dingen die ik wil en kan en zeker nu ik nog redelijk fit ben en goed ter been. Hoe zal dat over twee jaar zijn.

Deze dag vieren we in klein comité omdat we gewoon zijn met zijn vieren op vakantie te gaan om dit soort dagen te vieren. Het is niet erg het is toch maar een simpele dag.

Muziek is emotie

 Muziek is emotie: Benson Boone - in the stars

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een muziek is emotie deelde dus werd het wel weer tijd.

Deze tijd is voor mij wat emotioneler dan andere tijden. Mijn verjaardag komt eraan en op die momenten wordt je iets meer geconfronteerd met de mensen die er niet meer zijn dan anders. Van onze aanzienlijke vriendengroep en de bijbehorende ouders zijn er niet zo heel veel meer over. Waar wij op mijn 40e en 50e nog makkelijk een buurthuis en een café konden vullen zou dat er nu heel anders uit zien. Natuurlijk zou dat nu waarschijnlijk ook wel lukken maar dan meer met kennissen dan met mensen waar je een diepe emotionele band mee hebt.

Daarnaast wordt ik 65 en dat is weer zo'n leeftijd die vroeger heel belangrijk was, maar daarover morgen meer.

Ik liep tegen Benson Boone aan (niet letterlijk natuurlijk) ik vermoed met scrollen op tiktok. Ik hoorde een paar tonen en een hartverscheurende tekst en de emotie kwam binnen.

Wie was deze knul? Ik had nog nooit van hem gehoord. Het bleek de pas 21 jarige singer-songwriter Benson James Boone te zijn uit Monroe, Washington.

Hij komt uit een gezin van vijf en heeft vier zussen boven hem en dus geboren in deze eeuw.

In 2019 werd hij door vrienden gevraagd om te komen zingen in hun band, hij deed dat en zij maakte via tiktok hun eigenplatform en vonden hun publiek.

In het voorjaar van 2021 deed hij mee als zanger aan American Idol maar voordat de live shows begonnen trok hij zich terug om onbekende redenen.

Door het succes op tiktok kreeg hij echter een contract bij het label "Night street Records" 

Het eerste eigen geschreven nummer dat hij uitbracht was "Ghost Town"en dat werd een bescheiden hit, ook in Nederland

Daarna brengt hij het eveneens zelf geschreven nummer "In the stars" uit.

Hierin vertelt hij over zijn Oma, waarmee hij altijd naar de kerk ging op zondagmorgen. Nu blijft hij verdrietig in bed liggen op zondagmorgen omdat zijn geloof met haar begraven is.

Het mooiste stukje tekst (Amerikaans) is het volgende

Het niet willen loslaten omdat dat voor altijd is...is denk ik hetgeen wat mij het meest raakte.

Luister u met mij mee.

Top 2000 Nostalgie

 

 Top 2000 nostalgie: The O'Jays

In de tijd van de scheiding tussen underground en soul muziek was ik qua kleding (spijkerbroek) en muziek keuze (Psychedelische muziek en rock & roll) natuurlijk een echt underground type. Maar ik hield stiekem ook best van wat soul muziek op zijn tijd.

Eén van de groepen die ik wel kon waarderen waren the O'Jays, naast de Trammps en wat zangers en zangeressen natuurlijk.

Het nummer back stabbers maakte ook indruk vanwege de tekst natuurlijk 

Zij lachen in je gezicht, maar steken een mes in je rug als je niet oppast.

Vrij vertaald.

Back Stabbers" is geschreven door Leon Huff, Gene McFadden en John Whitehead en geproduceerd door Huff en Gamble. Het is het eerste nummer dat de groep uitbracht bij het platenlabel Philadelpia International.

Het nummer is uitgebracht op de LP Backstabbers.

Huff en Gamble zullen nog vele hits schrijven en produceren.

Het nummer is 9 maal in de top 2000 gestemd met als hoogste plaats 1559 in 2001.

De laatste keer dat het nummer in de lijst voorkwam was 2014.

Dat is tien jaar geleden  en dus is het mooi om het weer eens onder de aandacht te breng.

Zing en swing mee met de O'Jays en Backstabbers