Serie 1974 # 26

 Serie 1974 # 26

Week 39 

30-09-1974 - 07-10-1974

Nieuws:

Anwar Sadat, president van Egypte,  maakt bekend dat hij de oorlog tegen Israël in oktober 1973 louter en alleen begon omdat Egypte geen geld meer had, zich aan de rand aan de afgrond bevond en niet zeker wist of ze de schulden konden betalen. Nu kreeg hij van zijn bondgenoten een bedrag van 500 miljoen dollar en was de economie van Egypte gered.

In Leiden beginnen de opnamen voor een nieuwe Nederlandse speelfilm genaamd Keetje Tippel met in de hoofdrollen Monique van de Ven en Rutger Houwer. De film wordt geproduceerd door de Rob Houwer film Holland BV en geregisseerd door Paul Verhoeven. 

Den Uyl en Lubbers steggelen over hoeveel en wanneer er meer kerncentrales er in Nederland bijgebouwd worden. 

In 1974 bedacht men dat er over zo'n pakweg 75 jaar (2050) de aarde overbevolkt en de atmosfeer zo verpest zou zijn dat er nederzettingen in grote cilinders van 25 km lang en een omtrek van 6.5 kilometer in de ruimte geleefd zou worden. Dit werd duidelijk tijdens een, door Prins Bernhard, geopend ruimtevaartcongres in Amsterdam.  

TV

In TV land wordt bekend dat Brigadier Dog de opvolger wordt van de Fabeltjes krant en dat de vara, noodgedwongen stopt met de uitzendingen van Coronation Street, Zij hebben ongeveer 420 afleveringen uitgezond sinds 1967 van deze langlopende Britse soap.

Ook kijken we naar detective Kojak met zijn lollie en Beertje Colargol. Archie Bunker is ook van de partij in All in the family.

In Amsterdam werd de firato geopend in de Amsterdams rai, de tweejaarlijkse 

Tentoonstelling op het gebied van audio en video-apparatuur.

Reclame

De V en D heeft niet alleen vrijdagvoordeel maar verkoopt ook reizen, alles inbegrepen.

We gaan naar de muziek

George Mccrae houdt het nog steeds vol aan de top van de lijst. 

6 nieuwkomers waarvan 4 Nederlandse producties.

Plaats - nummer - Artiest

20 - Swinging on a star - Spooky & Sue

26 - Lady Eleanor - American Gypsy 

28- I've got the music in me - The Kiki Dee band

31 - Wintertime - Kayak

33 - Rosita - André Moss

35- Oh wat een nacht - Hanny en de rekels

6 vertrekkers ook uiteraard -  waarvan 3 Nederlandse producties.

Nummer - artiest - aantal weken.

Papa was a poor man - Jack Jersey - 11 weken

De fietser -  Ekseption  new Formula - 3 weken

Beer or sangria - Circus - 6 weken

She - Charles Aznavour - 8 weken

Sugar baby love - the Rubettes - 15 weken

Floris V - Marc Winter - 3 weken

Well that sums it up for this week.

I.M Maggie Smith

 In Memoriam Maggie Smith

Maggie Smith 28-12-1934 - 27-09-2024

Maggie verhuisde op hele jonge leeftijd naar Oxford en toen zij 16 jaar was ging ze naar de Oxford play school. dat werd dan ook het begin van hare lange carrière.

Maggie heeft heel erg veel rollen op haar CV staan en ze hield van spelen, niet alleen in films en TV maar vooral ook de planken want dan kreeg je meteen feedback en dan was het maar klaar ook. Ze hield er niet erg van om herkend te worden en dan aangestaard, gefluisterd of gefotografeerd te worden.

Ze was het gezicht van het National Theatre tussen 1952 en 1968 en heeft daar met grootheden als Sir Laurence Olivier, Derek Jacobi en Michael Gambon gespeeld.

In film, in haar beginjaren, speelde ze vaak ondergeschikte rollen aan de sterren en heeft zodoende samengewerkt met Liz Taylor, Richard Burton, Orson Welles, Anne Bancroft en vele anderen

Naarmate zij ouder werd, werd ze ook steeds bekender, geliefder en door alle leeftijden ontdekt.

Dat lag uiteraard ook aan haar rol als Professor Minerva Anderling, die zij in alle speelfilms van Harry Potter heeft gespeeld.

Tussen 2000 en 2011 zijn de zeven Harry Potter films opgenomen en in de bioscoop gebracht.

Ze had een bepaalde aristocratische uitstraling en werd daarom ook gecast voor de televisieserie 'Downtown Abbey" in de rol van Dowager Countess

Ze heeft heel veel prijzen gewonnen in haar leven waaronder 2 Oscars (USA Film), 5 Bafta's ( UK Film en TV) 4 Emmy awards (USA, TV) 2 Satellite awards en een Tony award.

Ook werd zij in de adelstand verheven door Koningin Elisabeth en mocht ze de titel Dame (2014) dragen.

Ze is twee keer getrouwd geweest en heeft twee zoons, die beiden ook acteren.

Haar eerste Oscar kreeg zij in 1969 voor de hoofdrol in de film The Prime of Miss Jean Brody waarvan de muziek geschreven was door Rod McKuen die daar ook een Oscar voor kreeg.

De originele trailer voor de film

Het mooie melancholische Jean 

Maggie Smith heeft ons vele uren vermaakt met haar talloze optredens en zij zal worden gemist om haar onderkoelde humor die altijd deel van haar optredens waren.

Rust zacht

Top 2000 nostalgie

 Top 2000 Nostalgie: Summer is Over 

Als ik dit schrijf hoor ik de regen tegen het raam kletteren, hoor ik de harde stormwind over de straat jagen.

Eén ding is zeker........Summer is over.

Dusty Springfield zong het in 1964 al en in 1974 werd het bijna een hit in Nederland.

Dat had een bijzondere achtergrond. Radio Veronica was op het hoogtepunt van haar roem en bedacht steeds nieuwe acties voor haar luisteraars vaak geholpen door aansprekende jingles.

In 1971 kwamen zij met verschillende jingles waarbij het intro gebruikt werd. Soms gespeeld met alleen een trompet en soms ingezongen dor Patricia Paay.

In 1974 dacht Philips Records dat het misschien wel een hit kon worden en bracht het nummer opnieuw uit. Het haalde de tipparade maar kwam niet verder.

Het nummer zelf werd in 1964 geschreven door Tom Springfield, de broer van Dusty en tegelijk opgenomen door Frank Ilfield en Dusty. Frank had er een bescheiden hit mee in de UK, Hij reikte tot de 25e plaats

Dusty bracht het uit als b side van de single Losing you en had daar zowel in het VK als in de VS een hit mee.

Dusty Springfield is in 1999 overleden aan borstkanker en heeft dus niet meer meegemaakt dat Summer is over wel een hit bleek te zijn in de top 2000.

Van 1999 tot 2015 heeft Summer is over onafgebroken in de top 2000 gestaan

Met als hoogste plaats in 2003 nummer 789

Luister nog een keer naar de zoetgevooisde klanken van

Summer is over

The jingle

Betty

 Betty

Vandaag moest ik ineens aan Betty denken. 

Wij hadden op school een afscheid, iemand waar ik heel veel waardering voor had en waar ik erg prettig mee heb samengewerkt.

Helaas heeft hij maar drie jaar bij ons gewerkt en gaat nu, samen met zijn gezin, een heel nieuw avontuur tegemoet in het verre Australië

Toen ik op een tweesprong in mijn leven stond, niet goed wist wat ik wilde, bijna 40 werd en is iets serieus moest ondernemen kwam ik Betty tegen.

Betty bleek heel belangrijk voor de keuzes voor de rest van mijn leven.

Mijn broer zorgde ervoor dat ik Betty leerde kennen, niet bewust waarschijnlijk en zeker niet met achterliggende gedachten.

Ik sleet mijn dagen op kantoor en had net mijn openstaande gelden van het falen van mijn eigen zaak betaald.

Hij belde mij en vroeg of ik een paar dagen vrij kon nemen. Hij zocht namelijk begeleiding bij de werkweek van zijn leerlingen in Parijs. Er had een collega afgezegd en nu was er te weinig toezicht. We zouden met een bus reizen.

Na enig nadenken heb ik ja gezegd. Mijn broer zat al jaren in het onderwijs maar eigenlijk hebben we het er nooit over gehad, hij had zijn baan en ik de mijne en het was wel prima zo.

Mijn twijfel zat erin dat ik geen van zijn leerlingen kende en dat voelde wat onwennig. Aan de andere kant had ik, in mijn videotheken, ook vaak te maken gehad met jongeren en studenten en dat klikte altijd wel. De leeftijd was tussen 17 en 20 denk ik.

Ik ging dus mee naar Parijs en het werd onvergetelijk, dat kwam door Betty.

Nadat wij aangekomen waren in Parijs en ingecheckt in het hotel mochten de studenten gaan eten en ook de begeleiding ging in een klein restaurantje eten.

Daar raakte ik met Betty in gesprek. Uiteraard wilde zij weten wat ik deed en we raakten in een diepgaand gesprek over ambitie, doelen in het leven en ik weet het allemaal niet meer.

Het gesprek zette zicht tot diep in de nacht door, in het hotel gezeten op een bankje, met een fles wijn erbij.

 Betty was scherp en lette ook op, al de studenten druppelde binnen kwamen nog hangen of zeiden welterusten.

Nadat de laatste binnen was zei Betty:" Wij moesten ook maar gaan slapen, het is weer vroeg dag"

En daar had ze gelijk in want Parijs moest verkend worden, er was een programma gemaakt, er werden musea bezocht en er werd veel gewandeld.

Precies weet ik dat niet meer allemaal het is inmiddels al 26 jaar geleden.

De avonden werden mij dierbaar, gesprekken met Betty over haar vak maatschappijleer en met hoeveel liefde zij dat vak gaf, hoeveel inhoud dat vaak had, hoeveel verschillende raakvlakken met de maatschappij en met andere vakken. Overdag hoorde ik van de studenten hoe leuk zij die lessen vonden en ook de inhoud die Betty er aan gaf.

Betty zette mij aan het denken en op een pad. Ze vertelde over de 21 + toets, over dat ervaring meetelde en dat je dat altijd kon proberen.

Ik besloot mij verder te laten informeren en ging naar open dagen toe. Ik liet mij voorlichten over de verschillende opleidingen binnen het HBO en liet uiteindelijk de keus vallen op...... de opleiding tot docent Maatschappijleer.

Ik deed de 21 plus toets, haalde deze met gemak en kon mij storten op die opleiding. Binnen een jaar mijn propedeuse gehaald.

Uiteindelijk heb ik bijna twintig jaar les gegeven en dat is een hele leuke periode in mijn leven geweest.

Ik ben Betty dankbaar voor haar onbewuste werving precies op het moment dat ik dat nodig had en er voor open stond. Ze heeft mijn leven verrijkt.

Menendez

TV serie Netflix: Monsters The Lyle and Erik Menendez brothers

Het was een zeer gewelddadige moordpartij die Amerika in zijn ban hield in 1989.

Een modelgezin, Vader José, moeder Kitty en de twee zoons Lyle en Erik.

De ouders worden uit het niets afgeslacht met twee Mossbergs 12 jachtgeweren.

José met zes keer en Kitty tien keer. Zij lagen op dat moment te slapen in hun televisiekamer.

José een graag geziene maar keiharde zakenman, gevlucht uit Cuba en van niets uitgegroeid tot een self made miljonair. Hij werkte zich op bij Hertz en later bij RCA waar hij onder andere  Menudo  onder contract had, waar Ricky Martin op dat moment deel van uit maakte.

Kitty was een voormalig model en beauty queen en leerde José kennen op de universiteit waar zij beide les hadden.

In 1963 trouwden zij en vijf jaar later (1968) wordt hun eerste kind, een zoon geboren Joseph Lyle en in 1970 wordt de tweede zoon Erik Galen geboren.

De jongens groeien op in weelde en het ontbreekt hun aan niets. Althans zo ziet  het klatergoud aan de buitenkant eruit. Lyle al op Princeton en Erik lijkt een geslaagde tenniscarrière te krijgen.

Dan de fatale avond op 20 augustus 1989 in een landhuis in Beverley Hills aan Elm Drive 722.

Niemand hoort of ziet de schoten, alles lijkt rustig in BH.

Als de twee broers terugkeren van een avond uit waaronder een filmbezoek ontdekken zij de lijken van hun ouders en bellen de politie. Ze zijn beide heel erg van streek  en moeten worden opgevangen door de politie en recherche.

De broers geven tijdens hun eerste politie verklaringen aan dat zij bang zijn dat ook zij vermoord gaan worden. Zij wijzen in de richting van de maffia en dat het een afrekening zou zijn.

De broers worden niet verdacht en kunnen de eerste maanden hun rijke leven voortzetten en gooien er zelfs nog een schepje bovenop door enorme uitgaven. In totaal 700.000,00 dollar. Dat gaat opvallen.

Als Erik het niet langer voor zich kan houden en er met iemand over wil praten kiest hij zijn voormalige therapeut dr Oziel en denkt onder bescherming van het ambtsgeheim te staan. Hij bekent aan hem dat hij en zijn broer hun ouders hebben vermoord.

Uiteindelijk zal dit leiden tot hun arrestaties en twee grote processen waarna ze na een lange tijd in 1996 worden veroordeeld tot levenslange gevangenisstraffen met geen recht op vervroegde vrijlating.

De processen werden live op court-tv uitgezonden en zijn, net als O.J.Simpson. wellicht de meest gedocumenteerde processen ooit.

Tijdens het eerste proces wordt duidelijk dat de achterliggende feiten van de moord een jarenlange geestelijke en lichamelijke mishandeling van José is, die tevens, met medeweten van zijn vrouw, de beide jongens seksueel misbruikt.

De jongens zien er goed uit, hebben charisma en zijn dagelijks op tv. Het publiek vreet hun verhalen en er zijn veel voor en tegenstanders. Van Oh wat erg tot wat een geweldige toneelspelers.

Het is een prachtig verhaal voor een goede film maar helaas het is allemaal echt gebeurd.

Op Netflix is een serie van de gebeurtenissen te zien, het is een adembenemende serie geworden met zeer goed geacteerde afleveringen.

Ik heb ademloos gekeken naar aflevering 5 The Hurt man. Deze aflevering van 45 minuten is totaal opgenomen vanuit één camerastandpunt en bestaat uit een interview van Erik met zijn advocate. 

Acteur Cooper Koch is fenomenaal in zijn rol als Erik

De broers zitten nu al 34 jaars in de gevangenis en hebben een groot deel daarvan apart van elkaar doorgebracht. Pas sinds kort zitten ze in dezelfde gevangenis en hebben ze weer contact met elkaar.

Beide zijn in de gevangenis getrouwd en Lyle zelfs twee keer.

Het is natuurlijk bewezen dat de broers de moorden hebben gepleegd daar is iedereen van overtuigd en dat hebben ze ook bekend. Maar de achterliggende feiten zorgen voor de hoogte van de straf. Is het moord met voorbedachte rade of is het doodslag. Aan de hand van deze feiten zijn zij veroordeeld. Maar er blijft iets knagen als het OM blijft zeggen dat de jongens het misbruik verzonnen hebben. Daardoor zijn de straffen veel hoger.

Dat het nooit stil is geworden rond de broers en zeker de laatste tijd heeft te maken met nieuw bewijs dat het misbruik wel degelijk heeft plaatsgevonden. Ook is er een tiktok groep die zich sterk maakt voor hun vrijlating.

Ik denk zomaar dat we nog niet het laatste van deze broers hebben gehoord.

De serie van negen afleveringen is echt het bekijken waard. Aanrader.

Serie de Kast #40

 Serie de kast #40: Ring

Vandaag niet zo zeer iets dat in de kast ligt maar iets dat ik dagelijks draag. Mijn pinkring of liever gezegd mijn erfenisring. Al zeventien jaar draag ik die dagelijks. Ik voel mij naakt als ik hem niet om heb. De ring zelf is uit 1978 toen heb ik hem laten maken.

Mijn vader werd dat jaar namelijk 50 jaar en dat is altijd een bijzondere dag. Ik wilde hem dan ook iets bijzonders geven. Ik had het er met een hele goede vriendin over en zei dat het bijzonder moest zijn maar dat ik echt geen idee had. Kaartjes voor een theater of filmvoorstelling waren niet aan hem besteed en een weekend weg ook eigenlijk niet. Zij kwam met het idee van een ring. Samen kwamen we tot de slotsom dat het een pinkring moest worden. Hij droeg namelijk ook zijn trouwring altijd en die ging hij echt niet af doen. Zo maar een ring kopen werd het ook niet. Maar ook daar had mijn vriendin een antwoord op. We zouden de ring samen ontwerpen en met het ontwerp naar een bevriende juwelier gaan en die de ring laten maken. We hadden wel de maat nodig.

Hiervoor hebben wij mijn moeder ingeschakeld en hoe ze het heeft gedaan weet ik niet maar ze kwam met de juiste maat aan.

Mijn vriendin, die best creatief is, maakte een ontwerp waarin de voorletter van zijn voornaam en de voorletter van de familienaam in elkaar gestrengeld waren in hele mooie letters. Zij tekende dit op papier en dat werd in het vlakke oppervlak gegraveerd. Daarnaast tekende ze nog twee vlakken, aan weerskanten van de gravure, met daarin kleine gebroken diamantjes, een soort van diamantgruis.

Het zag er op papier prachtig uit en nadat de juwelier de ring gemaakt had bleek het ook een prachtige ring te zijn. Hij was er heel blij mee, heeft hem omgedaan  en niet meer afgedaan totdat hij 28 jaar later overleed.

Na zijn overlijden kreeg ik, zoals afgesproken, de ring weer terug en sinds 2007 draag ik hem dagelijks. Ook ik ben er heel blij mee, draag hem met trots en denk in ieder geval elke dag aan hem als ik de ring omdoe. Na mijn overlijden gaat hij naar een neef met dezelfde achternaam en ook daarna is zijn plekje al weggeven aan zijn zoon met weer dezelfde achternaam kortom de ring blijft in de familie.

De ring is nu dus al 45 jaar oud. Hij vertoonde wat slijtplekjes en hier en daar een scheurtje. Bij Juwelier en naamgenoot  René Post wisten ze daar wel raad mee. Maar ja dan moest ik hem wel achterlaten. Het voelde kaal die weken dat ik hem niet om had. Afgelopen zaterdag kon ik hem weer ophalen en wat ziet hij er prachtig uit.

Helemaal gemaakt en opgepoetst glinsterde hij mij tegemoet. Met veel genoegen heb ik hem weer om mijn pink geschoven. Dat voelde heel goed. Ik had hem echt gemist.

Theaterweekend #2

Theaterweekend #2 De mol en de paradijsvogel.

Zaterdagavond zaten wij in Alkmaar in TAQA de Vest voor de mol en de paradijsvogel.

Eerst maar weer heerlijk gegeten bij theatercafé Klunder dat direct verbonden is met het theater. Niet alleen het eten is er voortreffelijk met steeds een ander menu maar ook de service is prima en de bediening is aardig, zeer vaardig en hebben tijd voor je.

Wat wisten we vooraf van dit stuk, deze musical. Eigenlijk niet zo veel.

Ik wist dat het iets te maken had met Albert Mol, ik wist dat Laus Steenbeeke de hoofdrol had en daarvoor de musical-award voor de beste mannelijke hoofdrol in een klein musical had gewonnen. In totaal waren er zeven nominaties waarvan er helaas maar één geworden werd. Ook wist ik dat Frans Mulder meedeed en dat was ook een pré.

Het stuk speelde oorspronkelijk alleen in het DELAMAR theater maar gaat dit seizoen op herhaling en op tournee.

Ook nu zij we overdonderd door een werkelijk fantastische voorstelling.

De Mol en de Paradijsvogel is een indringende nieuwe Nederlandse musical, waarin twee verhalen over identiteit en queer rolmodellen zich met elkaar vervlechten. 

Het ene verhaal is van de flamboyante televisie- en theaterpersoonlijkheid Albert Mol, die als eerste BN’er publiekelijk uit de kast komt in het benepen Nederland van na de oorlog. 

Albert Mol

 

Laus Steenbeeke

Het andere verhaal is van de Syrische vluchteling Wassim, die een plek als drag artist probeert te veroveren in het moderne Amsterdam van 2023. Maar Amsterdam blijkt toch niet zo tolerant te zijn als hij had gedacht...

 Beide mannen zijn op zoek naar een plek waar ze zichzelf kunnen zijn. Duiken ze de grond in als een mol en verbergen ze wie ze zijn, of durven ze uitbundig hun kleuren te laten zien als een paradijsvogel?

Sylian Elkattabi

Met name het gevecht dat beide met zichzelf leveren en het feit dat zij zich niet op hun plek voelen is schrijnend op de planken gebracht.

De conversaties en vooral de tegenstrijdige manier waarop Albert Mol en Wim Sonneveld met , tegen en over elkaar praten is goed gevonden en heeft een betrouwbaar gehalte van de waarheid voor het gevoel van de kijker.

De cast van Opus One geeft zich helemaal in zang en dans en verbluffend goed toneelspel. Ik heb af en toe met open mond zitten kijken. Het stuk duurde ruim twee uur zonder pauze en het is om voor je er erg in hebt. Maar als het voorbij is wil je meer zo boeiend was het.

Deze musical heeft al tal van lovende kritieken gehad, ik heb er veel gelezen en allemaal snijden ze hout.

Toch moet je het zelf zien en meemaken en dat kan gelukkig nog een heel seizoen.

Een voorproefje

Spreid je
veren - cast

Trailer

Kijk in je theateragenda om te kijken wanneer deze prachtige productie in de buurt is.

Theaterweekend #1

 Theaterweekend # 1 Hospita

Vrijdagavond begon al als een feestje. Ik ben altijd een grote fan geweest van het hotel Americain aan het Leidseplein en heb er vroeger ook vele malen gegeten.

Met het gezelschap waar ik mee was hadden we ook al eerder bij het Americain gegeten. De laatste keren echter, onder het nieuwe bewind van het Hard rock café, was het ronduit tegen gevallen. Hoge prijzen voor slecht bereid en niet smakelijk eten.

Bij het bestellen van de kaarten bij DELAMAR hadden zij aangegeven dat het mogelijk was om een theatermenu te bestellen bij hun buren dus wij besloten om ze het voordeel van de twijfel te gunnen.

Wat een goed idee van ons.

Het lijkt erop dat zij op hun oude niveau zijn teruggekeerd. De service was uitstekend, de obers snel en geluidloos, het eten was voortreffelijk, alle gerechten waren af en heerlijk. We hadden alle hetzelfde hoofmenu gekozen. Coq au vin en dat was zo mals dat hij van het botje afgleed en dan in een fijne rode gekruide wijnsaus terechtkwam, Voortreffelijk.

Het was werkelijk een feestje en dus begon de avond al uitstekend.

Het DELAMAR is maar een paar stappen weg dus op ons gemak maken we die om in de Wim Sonneveld zaal naar de Hospita te gaan kijken. We hadden deze show al eerder geboekt in Alkmaar vanwege omstandigheden hebben we die toen moeten cancellen. Vandaar dat de keuze toch weer op Amsterdam viel.

Het DELAMAR was bij de heropening in november 2010 een prachtig theater en een mooi cadeau aan de stad Amsterdam. Dat is het nog steeds na 14 jaar al mag er wel weer gerenoveerd worden na een druk gebruik. Wij zaten op de eerste rij maar de stoelen zaten echt niet meer lekker en die klachten hoorden we ook om ons heen.

De show was adembenemend goed. Simone Kleinsma en Paul Groot hebben zo'n charisma met elkaar dat alleen kijken naar hun spel al een groot feest is. Elke gebaartje elke mimiek is volkomen op zijn plaats. Wij hadden Lottie Hellingman, deze rol wordt gedeeld met Maartje van de Weetering,  en ook zij was erg goed en geloofwaardig. Het jonge grut wat meedeed en soms direct van de  toneelschool geplukt is was uitstekend en speelde aanstekelijk.

Het verhaal is wel bijzonder, je kunt het zien als een mix van Ja zuster Nee Zuster en Sunset Boulevard met een stukje Franse nostalgie doordrenkt.

Wij hebben genoten van elk muziek nummer, dansnummer en de teksten die verrassend actueel zijn. Ik denk dat dit werkelijk de beste rol is die Simone heeft gespeeld uiteraard zal dit te maken hebben met het feit dat de rol haar op het lijf is geschreven. Ze is altijd goed maar nu excelleert zij.

Het idee om bekende en minder bekende Franse chansons en  melodieën  te gebruiken als muzikale omlijsting maar dan wel voorzien van een Nederlandse tekst is misschien niet verrassend maar zo op zijn plaats. Ik herkende vele melodieën van een zeer door mijn gewaardeerde zangeres Dalida. Later uit het online programmaboekje leerde ik dat ik dat goed had gehoord.

Misschien was dat wel de enige wanklank van de avond. Het programmaboek. Ik ben iemand die altijd een programmaboek koopt ter herinnering aan het stuk en ik kijk ze ook nog regelmatig in.

Deze is dan wel gratis maar ik wil het graag in mijn handen hebben en daar heb ik de prijs wel voor over.

Maar zoals u begrijpt we hebben een fantastische, ontroerende, mooie musical-avond gehad waar we alle vier enorm van hebben genoten.

Als dit de prelude van het seizoen is dan staat ons veel moois te wachten.

Mocht u nog niet naar de Hospita geweest zijn het is een aanrader, ze gaan nog op tournee. Kijk of u nog ergens terecht kan, U zult er geen spijt van hebben.

 

Top 2000 Nostalgie

Top 2000 Nostalgie: White Rabbit

Even terug naar de jaren zestig.

Grace Slick schreef het nummer White Rabbit in december 65 en Januari 66 met als inspiratie de boeken van Lewis Carroll "Alice in Wonderland" en "Through the looking glass". Zij schreef het nummer voor de band waar zij toen in speelde The Great Society. Het nummer was wat zachter en duurde behoorlijk lang. Toen zij echter werd gevraagd om de zwangere zangeres van Jefferson Airplane te komen vervangen nam zij het nummer mee.

Het werd opgenomen op het album Surrealistic Pillow in een kortere versie met  meer agressie. Tevens namen zij het door Slick ingebrachte nummer Somebody to love op. Beide nummers werden top 10 hits in Amerika en zouden de signatuur songs van Jefferson Airplane worden.

De muziek van Jefferson Airplane wordt omgeschreven als psychedelische rock en een groot aantal nummers zouden zijn ontstaan na het het gebruik van LSD.

In de jaren zeventig werd het vaak gedraaid met op de achtergrond psychedelische plaatjes van vele kleuren en stoffen die door elkaar heen liepen.

In Nederland worden beide nummers in 1970 op single uitgebracht naar aanleiding van het grote pop festival "Stamping Ground" in Kralingen in Rotterdam waar zij optraden.

Ik was en ben nog steeds een fan van het eerste werk van Jefferson Airplane

zoals Surrealistic Pillow en Crown of creation. Ik heb beide cd's zelfs twee keer.

Het is het dromerige van het werk gecombineerd met de stem van Slick. Ik kan er op wegdromen.

 

Het is een onverwoestbare song en dat blijkt ook wel want in alle edities van de top 2000 komt hij voor.

Nooit lager dan 450 want de laagste positie is 416 en wordt behaald in 2020.

De hoogste plaats was 104 in 2000 

Het wordt tijd om nog maar eens te luisteren naar 

Jefferson Airplane - White Rabbit

en nogmaals maar dan live op Woodstock

Veel luisterplezier